De maskers van Odin

16 DE MASKERS VAN ODIN
sterren- en planetaire sferen die we aan de hemel zien de
zichtbare lichamen van hun godheden zijn, dat wil zeggen,
van bewuste energieën ieder met zijn eigen onmiskenbare
individualiteit. De mythen die over deze ‘goden’ en ‘godinnen’
gaan en over hun niveaus en de zalen die ze voor zichzelf
hebben gebouwd geven de indruk van een familie die
zich daar bevindt: een groep verwante individuen die uitgesproken
karakters en gewoonten hebben. Ze beïnvloeden
elkaar, reageren op elkaar, en gedragen zich in het algemeen
zoals men kan verwachten dat leden van een familie
met elkaar omgaan.
Hoewel de mythografen deze ‘weldadige krachten’ hebben
vereerd als de machtige wezens die de sferen doen
bewegen, is er in de vroegste tradities geen aanwijzing te
vinden voor verering in de huidige betekenis van het
woord; er is een erkenning van hun ‘waardigheid’ als universele
krachten die naar een volgend niveau zijn gegaan
vanuit hun vroegere ‘reuzen’werelden en die ons vóór zijn
op het evolutiepad; en deze krachten banen het pad van de
menselijke lotsbestemming voor toekomstige eonen.
Evenmin zijn de godheden beperkt tot de zichtbare zonneen
planetaire werelden die hen vertegenwoordigen. Hun
reikwijdte is veel groter, iets dat we tegenwoordig op
fysieke gronden weten: ruimtesondes hebben aangetoond
dat een planeet is omringd door een omhulsel van magnetisch
plasma dat zo enorm groot is dat de zichtbare bol is
vergeleken met een baseball in de neus van een klein luchtschip.
De machtige zonnewind laat ook stortvloeden van
plasma naar buiten stromen, dat zich vermengt met de
planetaire magnetosferen, en deze platter maakt aan de
daglichtkant (die naar de zon is gekeerd) en tot ver in de
ruimte doet uitdijen aan de nachtkant.
Ondanks verschillen in de manier van uitdrukken
beschrijven de moderne wetenschap en oude mythen het