De maskers van Odin

HÁVAMÁL – DE WOORDEN VAN DE VERHEVENE 163
Laten verdwalen, door ze hun vorm,
hun verstand
Te laten verliezen.
155. Als elfde kan ik, wanneer ik oude vrienden
aanvoer in de strijd,
Achter hun schilden zingen zodat ze met kracht
oprukken,
Ongeschonden de strijd ingaan,
Ongeschonden uit de strijd tevoorschijn komen,
Ongeschonden waarheen ze ook gaan.
156. Als twaalfde ben ik in staat, als ik een boom zie
Waarin een man is opgehangen die daar in de
hoogte zweeft,
Om runen te ritsen en te tekenen, zodat hij die is
opgehangen
Snel weer met mij kan spreken.
157. Als dertiende weet ik, dat als ze willen dat ik een
zoon uit ons volk met water doop,
Hij niet zal sneuvelen, ook al zal hij in de strijd in de
minderheid zijn,
Hij zal niet sneuvelen door het zwaard.
158. Als veertiende kan ik aan de menigten van strijders
De namen van weldadige goden geven;
De Asen en elfen kan ik allen onderscheiden
Zoals een niet-wijze dat niet kan.
159. Als vijftiende weet ik wat de In-beweging-zetter
Zong bij de poorten van de Dageraad;
Hij zong macht aan de Asen, vooruitgang aan de
elfen,
Denk-kracht aan de god van de goden.
160. Als zestiende kan ik zingen, als ik verlang naar
De vreugde en gunst van het wijze meisje,