De maskers van Odin

138 DE MASKERS VAN ODIN
Gunnlöd, ‘de goede vrouw’, verpersoonlijkt een tijdperk
toen, te midden van het kolossale materialisme van haar
vader – de grotere cyclus – tenminste een deel ervan de
godheid verwelkomde en hem kon voorzien van een slok
wijsheid. Het is ook veelbetekenend dat ‘Odraerir nu hierheen
is gekomen, naar het oude heiligdom van de aarde’
gezien de theosofische leer dat onze planeet (die de heilige
mede verschaft) zelf één stap is vooruitgegaan sinds haar
vorige belichaming op een lager, meer materieel, niveau,
en dat wat toen het astrale model van de maan was nu onze
massief fysieke satelliet is. Dit houdt natuurlijk in dat de
mensheid één stap is vooruitgegaan. Het ‘oude heiligdom’
verwijst naar een nog eerder stadium, op de ‘neergaande
boog’ naar de stof.
Onder de vroege goddelijke leraren van de mensheid
zijn er velen die geen spoor van hun bezoek hebben nagelaten;
het lijkt erop dat Odin één uit deze reeks was, want
in De Geheime Leer zegt H.P. Blavatsky dat
de dag waarop men zal ontdekken dat veel, zo niet alles,
van wat hier uit de archaïsche geschriften wordt gegeven,
juist is, niet ver meer is. Dan zullen de kenners van
de symboliek de zekerheid krijgen dat zelfs Odin, . . .
een van deze vijfendertig Boeddha’s is; en wel een van
de eersten, want het continent waartoe hij en zijn ras
behoorden, is ook een van de eerste. – 2:478-9
Of het laatste deel van Hávamál sinds zo lang geleden
bewaard is gebleven of door latere leraren in zijn huidige
vorm werd gereconstrueerd en overgedragen, kunnen wij
nu onmogelijk vaststellen. We kunnen in deze verzen de
essentie van een esoterische kosmogonie herkennen en
voelen een diepe eerbied en dankbaarheid wanneer we
nadenken over het goddelijke offer van de kosmische geest
die woont in de levensboom. Deze goddelijke belichaming