De maskers van Odin

58 DE MASKERS VAN ODIN
beschrijft dit op treffende wijze een eerste trilling die beweging
tot stand brengt in de inerte oermaterie, waardoor
draaikolken ontstaan waarvan de amplitudes en snelheden
de golflengten en frequenties bepalen die de verschillende
gebieden van de stof voortbrengen. Zoals de Edda zegt: ‘Dit
was de eerste van de eonen, toen Ymer bouwde. Er was
geen land, geen zee, geen golven; de aarde was er niet,
noch de hemel. Alleen een gapende afgrond: geen groei.
Totdat de zonen van Bur de tafels gereedmaakten; zij die
macht hadden om Midgárd te vormen. De zon scheen vanuit
het zuiden op de stenen van het hof; toen groeide groen
gras in vruchtbare grond.’ 2
Met andere woorden: Vóór de tijd begon, bestonden er
geen elementen want er waren ‘geen golven’ – geen beweging,
en dus geen vormen en geen tijd. Deze aanschouwelijke
beschrijving zou nauwelijks kunnen worden
verbeterd. De stof en het gehele heelal van verschijnselen
zijn, zoals we nu weten, gevolgen van de ordelijke beweging
van elektrische ladingen. Georganiseerd als atomen
met hun menigten deeltjes verenigen ze zich om de vele
graden van stof te vormen waaruit zonnen en planeten
bestaan. Toen de organiserende krachten, de goden, ontbraken,
bestond geen van deze dingen. De ruimte zelf is
een abstractie, onvoorstelbaar, niet-bestaand, en toch het
enige bestaan. Ze is Ginnungagap, de ‘afgrond van Ginn’,
niet uit te drukken, onuitsprekelijk niet-zijn, buiten het
bereik van het denken en iets waarvan men zich geen voorstelling
kan maken, waarin Ymer, de ijsreus, ‘geen groei’
toelaat tot de scheppende krachten hem ‘doden’ en uit
zijn lichaam de werelden vormen: ‘de tafels gereedmaken’
waaraan zij zich te goed zullen doen aan de mede
van het leven.
2 Völuspá, 3, 4.