De maskers van Odin

42 DE MASKERS VAN ODIN
De reuzen, hun tegenhangers, zijn inert: koud, bewegingloos,
niet gevormd. Ze worden alleen dan stof wanneer
ze door de goden worden bezield en in beweging gebracht,
en wanneer de goden vertrekken houden ze op te bestaan.
De tijdsperioden waarin de structuren, organismen, met
leven worden begiftigd zijn de reuzen die in de Edda’s worden
genoemd; dat wil zeggen, ze zijn de levensperioden van
de goden en ook hun lichamen.
In veel verhalen ontmoeten we een of meer goden die
naar de reuzenwereld reizen, en een reus bezoeken om ‘te
zien hoe zijn zaal wordt ingericht’. Er is vaak een confrontatie
tussen een god en een reus die met elkaar wedijveren
in het klassieke raadselspel waarin de rivalen om de beurt
raadsels opgeven die de ander moet oplossen. De verliezer
verspeelt zijn leven. De betekenis van deze krachtmeting is
overduidelijk een uitwisseling van informatie voor de toehoorder
of lezer en symboliseert op meesterlijke wijze de
manier waarop een goddelijke energie de substantiële kant
van haar natuur bezielt en zich daarin belichaamt; in ruil
daarvoor doet ze ervaring op in het bestaan en verkrijgt een
ruimer inzicht. De eropvolgende ‘dood’ van de reus (die de
confrontatie altijd verliest) symboliseert een verandering
van toestand, groei, omdat de rudimentaire, stoffelijke
natuur in haar vroegere toestand sterft als ze in een verder
gevorderd evolutiestadium komt.
Het bestaan is kennelijk eindeloos; entiteiten zijn alleen
ten opzichte van andere entiteiten gevorderd of onvolwassen,
nooit in absolute zin hetzij in de tijd of als soort.
Evenals de aions (eonen) van de gnostici, zijn de Oud-
Noorse reuzen zowel werelden als tijdsperioden, zoals al is
gezegd: tijdperken waarin goden zijn belichaamd in passende
vormen en daarmee in wisselwerking staan. Vaak
wordt een reus de ‘ouder’ genoemd van een individu dat de
eigenschappen van zijn tijd vertoont, zoals men zou kunnen