De maskers van Odin

GRIMNISMÁL – HET LIED VAN GRIMNER 207
Fenris, de wolf waarvan Loki de vader is, en betreft alle
grove voortbrengselen van het ongedisciplineerde denken.
Het is de weerwolf die eeuwig vist naar menselijke zielen
om ze te misleiden. Zij die erin slagen de rivier over te steken
komen voor de ‘Poort van Keuze’ te staan of de ‘Poort
van de Dood’, waarvan de klink maar door enkelen kan
worden opgelicht, en die, zoals we hebben gezien, leidt
naar de Zaal van de Uitverkorenen – het walhalla.
Grimner verklaart dan aan zijn discipel hoe de levensboom
is samengesteld en aan welke gevaren deze blootstaat.
Er is geen poging gedaan om de namen van al de
levensrivieren te vertalen. Het is voldoende te zeggen dat
daartoe namen behoren zoals Wegwijs [wijs m.b.t. wegen]
en Oorlog (in allerlei vormen), die doen denken aan de
kenmerken van de verschillende rijken van wezens en hun
positie op de evolutieschaal. Alleen enkele van de meer
duidelijke betekenissen worden aangereikt. Onvertaalde
namen, met uitzondering van die welke elders zijn verklaard,
staan cursief. Daarna volgen de namen van de strijdrossen
van de goden.
De uiteindelijke ‘zegening door Ull van hem die het
eerst het vuur aanraakt’ houdt de belofte in van menselijke
volmaakbaarheid. Het herinnert ons eraan dat de ongemanifesteerde
wereld van Ull – de top van het goddelijke in
het stelsel waartoe onze aarde behoort – toegankelijk is. Het
‘vuur’ van deze ongeschapen ‘koude’ wereld van zuiver
bewustzijn kan nauwelijks worden uitgelegd in termen die
in ons bestaan begrijpelijk zouden zijn, maar de woorden
geven ons een vage aanduiding van het gebied dat door ons
essentiële zelf kan worden bereikt.
De slotverzen van Grimnismál behoeven geen verklaring.
Daarin onthult de vader van goden en mensen zijn
vele namen, wat culmineert in de veelbetekenende woorden:
‘de Opener en de Sluiter, allen zijn één in mij’.