De maskers van Odin

250 DE MASKERS VAN ODIN
6. Hier zal niemand een ander kwaad doen, noch
boze gedachten koesteren,
Noch een vloek zijn voor een ander,
Noch met een scherp zwaard verwonden, zelfs als hij
De vloek van zijn broeder geboeid aantreft!’
7. De handen stopten, rustten; de molensteen was stil;
Toen gaf de koning uiting aan zijn oude eis:
‘Slaap niet langer dan de haan stil is, rust niet langer
Dan de woorden die ik spreek!’
8. ‘Frode, u was niet helemaal wijs, o, vriend van de
mens,
Toen u deze slaven kocht;
U koos ons om onze kracht en ons voorkomen,
Lette niet op uit welk ras wij zijn geboren.
9. Sterk was Rungner, sterk zijn vader;
Tjasse was sterker dan beide;
Ide en Örner, vaderen van ons ras, broeders van
bergreuzen,
Zij zijn onze voorouders.
10. Grotte was nooit opgestaan van de grijze berg
Het vaste gesteente van de aarde,
Noch zou de bergmeid malen,
Als iemand haar soort had gekend.
11. Negen winters duurde onze speeltijd,
Onder de aarde groeide onze macht;
Grote werken verrichtten we voortdurend;
We verplaatsten zelfs bergen.
12. Uit de velden van de reuzen trokken we grote keien;
Zodat de aarde trilde, verzakte, en schudde;
We rolden vandaar de zingende steen,
De zware platte steen, om door mensen te worden
meegenomen.