De maskers van Odin

246 DE MASKERS VAN ODIN
substanties van dode werelden zouden worden ‘vermalen in
de werkplaats van de natuur’.
Zulke goddelijke molens zijn van toepassing op kosmische
schaal. De aardse Grotte – de molen van groei of
evolutie waarvan de massieve wielen worden gedraaid door
de reuzinnen van aardse tijdperken – brengt het resultaat
voort van welke hoeveelheid ook die wordt aangeleverd
door de huidige ‘koning’ of het huidige ras van de mensheid.
Hij kan niet anders. Zo moet iedere beschaving of golf van
karakteristieke eigenschappen zijn eigen gevolgen teweegbrengen.
Tijdens koning Frode’s begintijd van vrede en
overvloed zou een gouden ring eeuwenlang op een drukke
kruising hebben gelegen zonder dat iemand er aanspraak op
maakte. Toen hij verdween was het gouden tijdperk geëindigd.
Er volgde een nieuw tijdperk – koning Mysing – dat op
zijn beurt werd overweldigd door een overstroming toen
zijn landen onder de golven verzonken, een gebeurtenis die
kan verwijzen naar het verzinken van het zogenaamde
Atlantische continent en zijn beschavingen. In de theosofische
verslagen markeerden deze het punt halverwege de
levensduur van onze planeet, het meest materiële tijdperk
van alle – het middernachtelijk uur van de mensheid.
Het is veelbetekenend dat het middernacht was toen de
reuzinnen aan koning Mysing vroegen of hij genoeg zout
had. Het was een beslissend moment: om verder te gaan
met het scheppen van materie, de neerwaartse trend van het
voorbije tijdperk, of om de evolutiestroom te richten op
geestelijke groei. De keuze van de koning had een onvermijdelijk
resultaat: de overstroming deed zijn schepen zinken
en bracht een einde aan de cyclus van zijn regering. Het
vierde tijdperk had zijn eigen vernietiging over zichzelf afgeroepen
door overstroming – een gebeurtenis die de mensheid
de gelegenheid bood om opnieuw op te klimmen naar
de goddelijke bron waaruit zij oorspronkelijk was afgedaald.