De maskers van Odin

GODEN EN REUZEN 53
waarin wordt verteld dat de Asen werden verdreven uit hun
hemelse bolwerk, en de Vanen in de goddelijke gebieden
als ‘overwinnaars’ achterlieten. De strijd, die de kosmische
kracht van Thor activeert en de stoot geeft tot een nieuwe
schepping, schijnt het resultaat te zijn van het branden van
Gullveig (dorst naar goud) die, zoals de raadselachtige
feniks, mooier herrijst na iedere zuivering door vuur,
‘omhooggetrokken aan de speren’ van de goden. Evenals
het denkbeeld van de alchemisten die onedel metaal omzetten
in goud, vindt deze mythe snel weerklank in de
menselijke ziel. We herkennen de toepassing ervan op de
honger naar verlichting in de mens, die bij de goden resulteert
in de schepping van een heelal; het is de drang die hen
aanzet om zich te manifesteren. In onze menselijke sfeer
heeft de dorst naar goud paradoxaal genoeg ook de tegenovergestelde
toepassing waar deze een zucht naar bezittingen
kan worden.
Op de vergadering van de goden maakte Odin een
einde aan de beraadslagingen: moeten alle goden boeten of
alleen de Asen? De Asen zijn ‘verslagen’ en laten het veld
over aan de Vana-goden die in hun hemelen blijven terwijl
de Asen, die zijn verdreven, op zich nemen om de werelden
leven en verlichting te brengen. De Asen schijnen hierdoor
te worden geïdentificeerd met de agnis . våtta’s omdat
ze de werelden in de kosmos energie geven. Door hun aanwezigheid
in levende wezens wordt de nostalgie van de ziel
naar haar geestelijke thuis gewekt. Voor de goden is het een
verheven offer waartoe zij worden aangezet door Odin,
Alvader, de goddelijke tegenwoordigheid in het hart die
ons aanspoort om wijsheid te ontwikkelen.
Opnieuw beraadslagen de goden: Wie had de lucht met
het kwaad vermengd en de maagd van Od aan het ras van
de reuzen gegeven? Dit kan worden geparafraseerd: ‘Wie
had aan een mensenras het vermogen van de vrije wil