De maskers van Odin

10 DE MASKERS VAN ODIN
helden is zo groot dat het voor de meest toegewijde genealoog
een uitdaging vormt om de draad van de verhalen te
kunnen volgen. Met enige achtergrond van de methodologie
van mythen kunnen we echter een glimp van licht
onderscheiden dat wijst op een patroon dat past bij de
opeenvolging van de vroegste mensenrassen, hun karakteristieke
kenmerken, hun leefmethoden en hun manier van
voortplanten.
De theosofische filosofie rekent de mens tot de scheppers
van onze wereld vanaf het eerste begin, toen hij en de
aardbol zelf nog geen fysieke substantie hadden zoals we
die nu kennen, maar zich langzaam verdichtte vanuit een
oorspronkelijke nevelvlek. De namen van de vroegste helden
geven ons een interessante bevestiging hiervan, als ze
inderdaad afzonderlijke groepen van de mensheid in dat
ontwikkelingsstadium weergeven. Als hun heldendaden
een manier zijn om de vooruitgang van deze vroege rassen
te symboliseren, dan kunnen we onze afkomst nagaan van
vormloze wolkenslierten tot geleiachtige en tenslotte vlezige
wezens; van geslachtloze tot androgyne organismen tot
wezens met twee geslachten; en van niet denkende, dromerige,
niet-bewuste wezens die zich kunnen verplaatsen tot
geleidelijk ontwakende intelligenties. Door het meer ervaren
rijk van de laagste goden werden de oermensen geleid
en onderwezen om plannen te maken, het land te bewerken
en te oogsten, voorwerpen en gereedschappen te vervaardigen,
en om na verloop van tijd op zichzelf te kunnen
staan en onafhankelijk te worden. In de heldenverhalen
kunnen we zien, door de manier waarop karakters met
elkaar omgaan, hoe levensvormen in de loop van immense
tijdsperioden veranderden en daardoor ook de samenstelling
van de bol zich wijzigde. Verschillende soorten, menselijk
en niet-menselijk, volgden elkaar op, en wedijverden
met elkaar om de ruimte en om te overleven, waarbij tegen-