De maskers van Odin

52 DE MASKERS VAN ODIN
tegen, bezielen levende hemellichamen, de planeten in de
ruimte. Als bewoners van Ásgárd (het hof van de Asen)
bezoeken ze de reuzenwerelden, gewoonlijk in vermomming,
of sturen afgezanten om hen te vertegenwoordigen.
Een duidelijk voorbeeld hiervan is de avatåra Skirner – een
‘straal’ van de god Frey – die wordt gestuurd om uit naam
van die god te dingen naar de gunst van de reuzin Gerd.
Zuivere goddelijkheid kan geen direct contact maken met
de stof maar moet worden ‘vermomd’ of, om een term uit
de elektrotechniek te gebruiken ‘neergetransformeerd’ door
een transformator of wat de Oud-Noorse mythen een
alf (elf) noemen, wat een ‘kanaal’, een ziel, betekent. De
‘vermommingen’ van de goden zijn zielen die in elk van de
gevallen passen bij en karakteristiek zijn voor de taak
waarmee ze op dat moment bezig zijn.
Tot de meest geheimzinnige en moeilijk te begrijpen
passages van elke mythologie behoren die over de oorlog
van de goden. In de bijbelse Openbaring zijn het Michael en
de engelen die strijden met de hemelse draak en zijn trawanten;
in de Rig-Veda gaat de strijd tussen de sura’s en
asura’s, en in de Edda worstelen dezelfde kosmische krachten
in de strijd tussen de Vanen en de Asen. Omdat het
westerse denken al lang gewend was om de godheid als een
enkelvoudige persoon te zien, het enige niveau van leven in
de kosmos boven de mens, worden de Asen gewoonlijk
opgevat als een oudere en de Vanen als een jongere klasse
van godheden. Er zijn echter sterke aanwijzingen dat deze
twee soorten vermogens tot verschillende niveaus van
bestaan behoren, het ene hoger dan het andere; ze kunnen
ook hun equivalent hebben in de kumåra’s (Skt. maagden)
van de hindoes en hun agnis .våtta’s (zij die hebben geproefd
van het vuur), respectievelijk goden die ongemanifesteerd
blijven en zij die zich in stoffelijke werelden hebben belichaamd.
Dit wordt gesteund door vers 25 van de Völuspá