De maskers van Odin

HÁVAMÁL – DE WOORDEN VAN DE VERHEVENE 139
vindt plaats tijdens het gehele bestaan van een wereld wanneer
een bewuste energie de wereld aanzet om te zijn, en
een energisch bewustzijn zijn slok neemt uit de bron van
wijsheid die door de reus Mimer wordt bewaakt, de stof
waaruit de werelden worden gevormd.
Verzen 137-42 geven een opmerkelijk beknopte uiteenzetting
van enkele fundamentele leringen van de oude
wijsheid, en verklaren de periodiciteit van het gemanifesteerde
leven en de karmische activiteit die op ieder
niveau van het bestaan van iedere gebeurtenis, woord, en
daad leidt naar de volgende. De zeventiende galder (spreuk)
vertelt ook dat deze instructies onder voorwaarde van
geheimhouding worden gegeven, terwijl het slotvers duidelijk
laat zien waarom dit zo moet zijn: het is niet mogelijk
om de betekenis van de leringen te begrijpen tenzij ons
inzicht zich voldoende heeft ontwikkeld. Ze zijn ‘nuttig
voor de kinderen van de mensen, maar nutteloos voor de
zonen van de reuzen’ (163): alleen de geestelijke intelligentie
is in staat de innerlijke boodschap te ontvangen; de tijdelijke,
ongeïnspireerde, reuzennatuur kan dat niet, want zij
mist het inzicht om deze te onderscheiden. Daarom is over
de mysteriescholen van de oude wereld – of ook die van de
moderne wereld – heel weinig bekend, afgezien van het feit
dat ze sinds ver terug in de oudheid hebben bestaan. De
kennis die ze hebben overgedragen kon niet worden meegedeeld
aan iemand die daarvoor niet gereed was, niet alleen
door een feitelijk verbod maar, wat veel effectiever was,
omdat daarvoor een ontwikkeld begripsvermogen nodig is;
dit begrip (het Engelse woord comprehension betekent letterlijk:
een omarmen) binnen iemands eigen sfeer van sympathie
en liefde moet op een natuurlijke manier actief zijn
vóór de diepere leringen kunnen worden ontvangen.
Hieruit volgt dat het even onmogelijk moet zijn om de
mysteriën in belangrijke mate te verraden als om hogere