De maskers van Odin

INWIJDING 95
wordt niet langer begrensd door een zelf maar strekt zich
onbeperkt uit; de heldenziel heeft elk persoonlijk belang
losgelaten, en stelt volledig vertrouwen in de goddelijke wet
die hij onvoorwaardelijk dient.
Als de oorsprong van deze mythen bij de vikingen lag,
die volgens een van hun voorschriften zelfs op hun schilden
sliepen met het zwaard in de hand, dan zou dit ons als
onnatuurlijk voorkomen. Het bevestigt veeleer de theorie
dat de Oud-Noorse mythen veel ouder zijn dan deze krijgers
en uit dezelfde archaïsche bron stammen als andere
vroege tradities. Want er zit duidelijk veel meer achter de
poëtische betovering van de Edda, zelfs al ligt dit verborgen
in de soms dubbelzinnige anekdotes ervan.
Het slagveld waar de krijgers elke dag strijd leveren
wordt Vigridsslätten genoemd, wat kan worden vertaald als
‘de vlakte van inwijding’. Het doet denken aan het dharmaks
.etra – het veld van dharma (plicht, rechtvaardigheid) – van
de Bhagavad-Gîtå waar de strijd tussen de krachten van licht
en duisternis in de mens plaatsvindt. In dat klassieke werk
zijn veel van de tegenstanders van de held zijn vrienden en
naaste familieleden; het zijn de karaktereigenschappen en
gewoonten waaraan hij gehecht is geraakt en die daarom
moeilijk zijn te overwinnen. In beide allegorieën is de mens
zelf het slagveld waar alle menselijke karaktertrekken
tegenover elkaar staan opgesteld, en die zelf de weerspiegeling
zijn van de eigenschappen van de grotere natuur. De
dagelijkse strijd heeft een diepgaande invloed op de evolutionaire
ontwikkeling van alle wezens. Van tijd tot tijd
maakt een Eén-strijder vanuit de wereld van de mensen de
oversteek om zich aan te sluiten bij de gelederen van de
goden; zulke zelden voorkomende voorlopers die zich toegang
verschaffen tot ‘het stralende verblijf’ verenigen hun
krachten met de goddelijke bedoeling van de natuur. De
walkuren, onze eigen inspirerende diepste zelven, zijn altijd