De maskers van Odin

266 DE MASKERS VAN ODIN
armbanden van goud aanbood (die als geld werden
gebruikt) en zelfs zijn paard en zwaard om op die heilige
plek de vrede te bewaren, liet Loki zich nog steeds niet tot
zwijgen brengen. Idun stond op om Brage te verdedigen,
waarop ook zij het mikpunt werd van Loki’s snelle tong, en
al snel ontving elke Áse en Ásynja, die opstond ter verdediging
van een ander (nooit van zichzelf), de beledigingen
van de rebel. Tenslotte kwam Frigga tussenbeide. Zij probeerde
het boze gezelschap te sussen; ze maande de goden
de dwaasheden van hun jeugd te vergeten en op te houden
elkaar verwijten te maken over reeds lang vergeten kleine
zonden, waarna Loki zich ook tegen haar keerde, en de
moeder van de goden van ontrouw beschuldigde. Dit
leidde tot een scherpe reactie van Freya die Loki eraan herinnerde
dat ‘Frigg het lot van elk wezen kent hoewel zijzelf
niets zegt’. Toen Thor op het toneel verscheen, raakte ook
hij betrokken bij een woordenwisseling met Loki die, toen
deze werd bedreigd met Mjölnir, de verpulveraar, tenslotte
ophield en vertrok.
Op het eerste gezicht schijnt het feestmaal van de godheden
een zinloze opeenvolging van beledigingen, maar bij
nader onderzoek illustreert het hoe een materialistisch en
niet-geïnspireerd intellect de natuur bekijkt, en vooral hoe
zo’n pragmatisch denkvermogen de vermogens beschouwt
die in mythische verhalen als goden worden weergegeven.
Loki’s beschimpingen klinken als de taal van een viswijf op
Billingsgate Market. Hij ziet in de handelingen van de universele
vermogens slechts de weerspiegelingen van zijn
eigen beperkte en verwrongen inzichten. Op deze manier
beschouwd wordt de metafoor heel transparant. In feite
worden de beschuldigingen van ontrouw en immoreel
gedrag die Loki uit, precies overgenomen in de talloze boeken
over mythologie van deze tijd, waarin overspel en
incest bij de godheden letterlijk worden genomen en vol-