De maskers van Odin

DE TOVERFORMULES VAN GROA 289
zijn zoektocht het hoofd te bieden roept Od de hulp in
van zijn dode moeder, die Groa (groei) wordt genoemd. Zij
staat op uit de doden om hem negen beschermende toverformules
toe te zingen. Weergegeven als een sibille, symboliseert
ze het verleden van de held, zijn vroegere zelven
die zijn karakter hebben gevormd en hem geboren deden
worden zoals hij nu is. Als de levens van voorbereiding
hem de eigenschappen hebben gebracht die hij nodig heeft
voor succes, zal hij zijn toegerust voor de grote beproeving
die hem te wachten staat.
De ‘beschermende toverformules’ zijn natuurlijk de vermogens
en deugden die hij heeft verdiend. In de eerste
plaats is dat vrijheid van alle externe druk; de tweede is zelfbeheersing;
de derde, ongevoeligheid voor de krachtige stromen
die naar de gebieden van de dood (van de ziel) leiden;
de vierde is het vermogen om vijanden te veranderen in
vrienden, om negatieve karaktertrekken om te zetten in positieve,
nuttige eigenschappen; de vijfde is het magische
zwaard dat alle ketenen zal verbreken, alle beperkende
zwakheden die de held intussen te boven moet zijn gekomen.
Ze zijn de persoonlijke banden die de ziel afhouden
van haar verheven doel. Als zesde begiftigt ze hem met de
hulp van de elementen van de natuur, zelfs die van de ‘zee,
die angstaanjagender is dan mensen kunnen beseffen’ (11) –
het astrale licht met zijn noodlottige illusies; als zevende verkrijgt
hij weerstand tegen de ‘ijskou van de hoge berg’ (12) –
de verkillende angst die de ziel in zijn greep houdt wanneer
zij tegenover de onbekende hoogten van zuiverder werelden
komt te staan. De achtste is de kracht om zich tussen de schaduwen
van de dood te begeven zonder dat dit hem deert.
Een theosofische interpretatie van dit alles laat duidelijk
zien dat het avontuur waaraan Od is begonnen een inwijding
is in een hoge toestand van geestelijk bewustzijn. Zo’n
inwijding vereist in de eerste plaats een afdaling naar de