De maskers van Odin

HÁVAMÁL – DE WOORDEN VAN DE VERHEVENE 155
Hij moet een goed geheugen hebben en welbespraakt
zijn, om wijs te zijn en als een wijze te
kunnen spreken;
Een idioot heeft niets te zeggen, dit is het teken van
een dwaas.
104. Ik zocht de oude reus op, nu ben ik teruggekeerd;
weinig leverde mijn zwijgen daar op;
Met veel woorden oogstte ik succes in de zalen van
Suttung.
105. Gunnlöd op de gouden troon gaf me een slok van de
kostbare mede;
Weinig gaf ik haar terug als beloning voor haar
moeite.
106. De bek van Rate maakte ruimte voor mij, geknaagd
in de rots;
Boven en onder mij liepen de wegen van de reuzen.
Groot was mijn gevaar.
107. Ik genoot van een welverdiende slok; de wijzen
ontbreekt het aan weinig;
Odraerir is nu hierheen gekomen, naar het oude
heiligdom van de aarde.
108. Ik twijfel eraan of ik al uit de woning van de reuzen
was ontsnapt
Als ik Gunnlöd, de goede vrouw, niet in mijn armen
had gehouden.
109. De volgende dag gingen ijsreuzen op weg om Odins
raad te vernemen in de Hoge Zaal;
Ze vroegen naar Bölverk,
Of hij om zijn vrijheid had gesmeekt, of door
Suttung was overwonnen.
Odin, herinner ik me, zwoer een eed op een ring
waarvan hij zich meester had gemaakt.