De maskers van Odin

DE SCHEPPING VAN DE AARDE 69
lijke beginselen, Lif en Lifthrasir (leven en overlever, waarbij
de laatstgenoemde ‘moeilijk te doden’ of onvernietigbaar
betekent), ‘verborgen in de geheugenbewaarplaats van
de zon’. Deze vormen het quasi-onsterfelijke deel van de
planeet, de onsterfelijke geest-ziel van het mensenrijk, de
zonne-essentie van de mensheid die gedurende de hele
levensperiode van de zon blijft bestaan. Allegorisch leren
we uit dit verhaal dat hoewel de elementalenrijken goede
en nuttige geschenken voortbrengen voor de zich belichamende
godheden, de menselijke vindingrijkheid van een
hogere orde is en in de strijd de overwinning behaalt.
De naam die aan onze fysieke planeet wordt gegeven,
Midgárd, betekent ‘middenhof’. Deze plaatsing van onze
bol in een centrale positie komt opvallend overeen met de
theosofische beschrijving van ons aardse thuis als een
samenstel van een reeks bollen, en de middelste daarvan is
de sfeer die wij bewonen. Het aantal van zijn etherische
metgezellen varieert in de verschillende mythologieën;
omdat de hoogste daarvan zo spiritueel zijn en het menselijke
begripsvermogen zo ver te boven gaan dat ze niet
voorstelbaar zijn, worden ze in sommige mythische kosmogonieën
geheel weggelaten, of anders alleen vaag aangeduid.
De twaalf die in de Edda’s worden opgesomd in
Grimnismál verwijzen naar een patroon waarbij zes steeds
materiëlere bollen culmineren in de onze, gevolgd door zes
steeds spiritueler sferen die culmineren in de goddelijke top
van het aardse stelsel. Onze aardbol is de reus Trym van de
Edda en rust op het meest materiële van de niveaus die
de substanties voor de twaalf huizen van de godheden
bevatten en verschaffen.
Zoals andere mythologische historische verslagen kent
de Edda zijn overstromingen, zowel universele als aardse.
We hebben gezien hoe Bärgälmer, het eindresultaat van
een kosmische cyclus van activiteit, wordt ‘gered op de kiel