De maskers van Odin

27
Odens Korpgalder
(Het lied van Odins lijk
of Het lied van Odins raven)
Aantekeningen van de vertaler
Dit lied verwijst naar de gebeurtenissen na de dood van
een planeet. Het wordt in veel vertalingen weggelaten
omdat geleerden, aangevoerd door de eminente Sophus
Bugge, de neiging hebben gehad om het als volkomen
onbegrijpelijk te negeren. Het is een lied van grote schoonheid,
met een sterk mystieke aantrekkingskracht, omdat de
lezer de onuitgesproken, dromerige, bijna onvoorstelbare
periode tussen twee levens aanvoelt wanneer de planeetziel
is verzonken in de rust die volgt op de dood. Elk natuurrijk
wordt in ademloze spanning gehouden, onbeweeglijk,
onbewust, niet-levend, in afwachting van de levenwekkende
impulsen van een nieuwe dageraad. Alleen Alvader
is actief. In de hele Edda is er geen aangrijpender muziekstuk
dan dit verstillen van het levensritme, waarbij iedere
groep wezens gedurende de lange rustperiode onveranderd
in zijn eigen karakteristieke bewustzijnstoestand verkeert,
tot de goden terugkeren.
Odins twee raven, Hugin en Munin (denkvermogen en
geheugen), ‘vliegen elke dag boven het slagveld Aarde’ 1 en
brengen ’s nachts daarover verslag uit aan Alvader. Hier
1 Grimnismál, 20.