De maskers van Odin

VÖLUSPÁ – DE PROFETIE VAN DE SIBILLE 115
ontwikkelen, terwijl het de stof – door middel waarvan het
werkt – bezielt door zich ermee te verbinden.
De vala ‘herinnert zich reuzen die in de voortijd werden
geboren’ – werelden die nu dood zijn, waarvan de bewustzijnen
die daaraan hun vitaliteit schonken, deze sinds lang
hebben verlaten, waarna hun niet-geïnspireerde materiaal
verviel tot entropie en chaos. Zij herinnert zich ‘negen
levensbomen vóór deze wereldboom zich uit de grond had
ontwikkeld’ (2). Elders wordt gezegd dat Heimdal ‘uit
negen maagden werd geboren’; en ook dat Odins wake
toen hij op de levensboom zat ‘negen hele nachten’ duurde
(Hávamál 137). Door dit alles krijgen we de indruk dat ons
aardestelsel het tiende is van een reeks, na de ijsreus Ymer
toen er ‘geen land, geen zee, geen golven’ (3) waren.
Elke wereldboom is een uitdrukking van de goddelijke
bewustzijnen die passende vormen voortbrengen om in te
leven en de ‘mede’ van ervaring te verkrijgen. Wanneer ze
zich na verloop van tijd terugtrekken, wordt alles wat zich
niet verder kan ontwikkelen en niet kan profiteren van de
banden met de goden, dat wil zeggen alles wat volslagen
materieel is, de ijsreus.
De wijze sibille die de wolven temde, schijnt, analoog
aan de kosmische vala, verborgen wijsheid of occult inzicht
voor te stellen. (Het is misschien van belang op te merken
dat het woord ‘occult’ betekent alles wat verborgen of verduisterd
is, zoals de occultatie van een ster betekent dat
deze voor het gezicht verborgen is door de maan of een
ander lichaam. Alleen al het abc is occult tot het wordt
begrepen.) De vala, Heid, is die verborgen kennis die de
zelfzuchtigen boeit, daarom wordt er ‘altijd naar gezocht
door slechte mensen’, hoewel deze zonder gevaar kan worden
verworven door iemand die wijs is en ‘wolven temt’,
die beheersing heeft over zijn dierlijke natuur en die door
zelfdiscipline en dienstbaarheid toegang verkrijgt tot de