Türkiye'de Yükseköğretim: Karşılaştırmalı Bir Analiz - SETA

TÜRKİYE’DE YÜKSEKÖĞRETİMİN TEMEL MESELELERİ
Akademik özgürlük, sadece akademisyenlerin ihtiyacı olan bir
şey gibi algılanmamalıdır. Öğretme özgürlüğünün (Lehrfreiheit) tamamlayıcısı
öğrenme özgürlüğüdür (Lernfreiheit). Yükseköğretim
Kurumları Öğrenci Disiplin Yönetmeliği, şimdiye kadar çok sayıda
öğrenciyi basit nedenlerden dolayı mağdur etmiştir (Tunç, Tanrıkulu,
Karakuşoğlu & Karakuş, 2001). Yönetmelik, her türlü ideolojik
veya siyasi davranışı mahkûm edilmesi gereken bir davranış olarak
kodlamıştır. Oysa şiddete bulaşmadıkça, her öğrencinin ideolojik/
siyasi davranışı veya gösterisi, anayasal bir hak olarak görülmelidir.
Tabii ki, yükseköğretim kurumunun bu tür konulara müdahale edebilmesinin
nedeni, mevcut mevzuatın bu şekilde müdahaleye izin
vermesidir. Bundan dolayı, ilgili mevzuatın değişmesi gerekmektedir.
5.6. Üniversite Giriş Sınavı ve Arz-Talep Dengesi
Üniversite giriş sınavı sonucunda bir programa giremeyenlerin
varlığı, yıllar geçtikçe daha kronik bir hal almıştır. 1980 yılında
466.963 olan başvuru sayısı, 2005’de 1.856.618’e yükselmiştir (bkz.
Şekil 4). 2006 yılında başvuru sayısı 1.678.383, 2007’de ise 1.776.443
olmuştur. Liseler 12 yıla çıkarıldığı için, 2008 yılında liselerden mezun
olan öğrenci sayısında 500 bin civarında bir düşüş olmuştur.
Buna rağmen, 2008 yılında Öğrenci Seçme Sınavı’na (ÖSS) başvuran
Şekil 4: Yıllara göre yükseköğretime başvuran ve yerleştirilen öğrenci sayıları.
Kaynak: YÖK, 2007.
177