Türkiye'de Yükseköğretim: Karşılaştırmalı Bir Analiz - SETA

YÖNETİCİ ÖZETİ
18. Üniversitelerdeki programlar, iş dünyasının ihtiyaçlarına cevap
verebilecek şekilde tasarlanmamıştır; dolayısıyla, yükseköğretimde
öğretilen beceriler ile iş dünyasının aradığı beceriler arasında
bir uyumsuzluk vardır. Meslek Yüksek Okulları, kendi bölgelerindeki
sektörlerle başarılı ilişkiler kuramamış ve yerel piyasanın
ihtiyaçlarını göz ardı etmiştir.
19. Bilgiye dayalı ekonominin güç kazandığı ve toplumların geleceğini
belirlemede etkinlik kazandığı günümüzde, araştırmadaki
diğer ülkelerle karşılaştırıldığında Türkiye’deki yükseköğretim
kurumları ekonomik kalkınmaya, umulan desteği verememektedir.
Patent alma konusunda olumlu gelişmeler olmasına karşın,
lisanslama ve özellikle de teknoloji transferi konusunda dünyadaki
gelişmelerin gerisinde kalmaktadırlar.
20. Üniversitelerde ve hatta eğitim fakültelerinde görev yapan öğretim
üyelerinin pek çoğu pedagoji konusunda donanımlı değildir.
Üniversitelerde verilen eğitimin niteliğini artırma adına, öğretim
üyelerinin kapsamlı bir pedagojik formasyona sahip olmaları teşvik
edilmemiştir.
21. Bağımsız dış kalite değerlendirmesi ajanslarının olmayışı, yükseköğretimin
yönetim, lisans ve yüksek lisans düzeylerinde öğretim,
akademik nitelik, araştırma ve öğretim çıktıları gibi alanlarda objektif
ölçütlere göre değerlendirilmesini sürekli ertelemektedir.
SONUÇ VE ÖNERİLER
22. Türkiye’de öğretim üyeleri, özerkliği kendi idarecilerini seçmek
olarak algılamışlardır. Üniversiteler, özerklik adına halk tarafından
seçilmişlerin tasarruflarını bütünüyle dışlamışlardır. Oysa
üniversitenin özerklik adına kendi kendini yönetmesi şeklinde
bir uygulama dünyada yoktur. Dünyanın hiçbir gelişmiş ülkesinde
karşımıza çıkmayan bu özerklik anlayışı, üniversite ile seçilmişler
arasında ülkenin geleceğine ilişkin stratejik ortaklıklar
kurulmasına büyük bir engel teşkil etmiştir.
23. Kıta Avrupası ülkelerinde yükseköğretimden sorumlu Eğitim
Bakanı, üniversiteler üzerinde etkin bir role sahiptir. İngiltere ve
19