Türkiye'de Yükseköğretim: Karşılaştırmalı Bir Analiz - SETA
Türkiye'de Yükseköğretim: Karşılaştırmalı Bir Analiz - SETA
Türkiye'de Yükseköğretim: Karşılaştırmalı Bir Analiz - SETA
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
SONUÇ VE ÖNERİLER<br />
açılmasına izin verilmesi, vb.) doğrudan üniversitelere ve her bir<br />
üniversite için belirlenecek olan mütevelli heyetine devredilmelidir.<br />
Rektör, doğrudan mütevelli heyet tarafından atanmalı ve<br />
heyete hesap vermelidir. Çeşitliliği teşvik etmek için, her bir üniversitenin<br />
nasıl yönetileceği, o üniversite için hazırlanacak yasa<br />
ve yönetmeliklere bırakılmalıdır.<br />
7.<br />
8.<br />
Gelişmiş üniversiteler mütevelli heyeti sistemine geçer geçmez,<br />
rektör belirleme yetkisi heyete bırakılmalıdır. Gelişmekte olan<br />
üniversitelerde heyet sistemi olgunlaşana kadar, geçici bir alternatif<br />
olarak, heyet üç rektör adayı belirleyip Cumhurbaşkanına<br />
sunabilir; Cumhurbaşkanı da bu adaylardan birini rektör olarak<br />
atayabilir. Her halükarda, mevcut sistemdeki rektörlük seçimlerine<br />
son verilmeli ve rektörün belirlenmesinde YÖK’ün yetkileri<br />
kaldırılmalıdır.<br />
Dekan adayları, senatonun belirleyeceği bir komite tarafından,<br />
öğretim üyeleri, idari personel ve öğrencilerin görüşleri de dikkate<br />
alınarak belirlenmelidir. Aday o fakültede profesör olabilecek<br />
nitelikte olmalıdır. Adaylar arasından rektör bir seçim yapmalı ve<br />
bu seçim, mütevelli heyetin onayına sunulmalıdır.<br />
6.2. Kurumsal Yönetim<br />
9.<br />
Rektörlerin akademik konulardaki yetkileri, üniversite ve fakülte<br />
kurullarıyla ve senatoyla paylaşılmalıdır. Üniversite içinde, her<br />
düzeyde kurulların karar verme yetkisi artırılmalıdır. Üniversitenin<br />
idari özerkliğinin olmazsa olmaz şartı, rektörlerin yetkilerinin<br />
üniversite dışında mütevelli heyet ile üniversite içinde ise<br />
kurullarla dengelenmesidir.<br />
10. <strong>Yükseköğretim</strong> kurumları arasında farklılaşmaya gidilmelidir.<br />
Tek tip üniversite modeli, toplumun yeni ve farklı ihtiyaçlarını<br />
karşılayamamaktadır. Bazı üniversitelerin uluslararası araştırmaya<br />
yoğunlaşması, bazılarının ise öğretime ve bölgesel araştırmaya<br />
yoğunlaşması teşvik edilmeli ve desteklenmelidir. Köklü<br />
yükseköğretim kurumlarının bir kısmı sadece lisansüstü eğitime<br />
yoğunlaşmalıdır. Bu, ülkenin araştırmacı ve öğretim üyesi ihtiya-<br />
215
Change language