07 31 Ocak - 2 Şubat 2007 Kütahya - Akademik Bilişim Konferansları

Akademik Bilişim’07 - IX. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri31 Ocak - 2 Şubat 2007 Dumlupınar Üniversitesi, KütahyaBilgisayar Okur-Yazarlığı Nasıl Öğretilmeli ve Nasıl ÖğretilmemeliChris Stephensonİstanbul Bilgi Üniversitesi (1 Mart 2007)Özet: Bilgisayar okur-yazarlığını ekonomik gelişimde anahtar olarak gören iyi niyetli geliştirmeçabaları daha küresel bir bakış açısı kazanmadıkça amaçlarında başarılı olamayacaklardır. Bilgisayarokur-yazarlığı, okur-yazarlık yada sayabilme gibi genel problemlerden ayrılamaz. Herkesiçin bilgisayar ve internet erişimi çok önemlidir. Ancak onlar da genel okumayazma ve sayma yetenekleriningelişiminin önemiyle aynı çerçevede kullanılmalıdırlar. Bunun için, uygun araçlarınseçimi ve öğretmenlerin eğitimi çok önemlidir.1. Nereden Başlamalı?Bilgisayar okur-yazarlığına ulaşmaya olan ihtiyaçhakkında çok fazla şey söylenip yazıldı.Bilgisayar okur-yazarlığı bir ülkenin ekonomikgelişiminde çok önemli bir faktör olarak görülmektedir.Bilgi açığı hakkında konuşmalar var.Eğitimde bilgisayar kullanımının ekonomik vesosyal gelişimin anahtarı olduğu hatta sosyaleşitsizlikleri giderdiği yaygın bir fikirdir. Birbelirtisi de birçok iyi niyetli girişimlerden birkaçı olan “her çocuğa bir bilgisayar”, “100dolarlık bilgisayar” hatta “Avrupa BilgisayarEhliyeti”[2] dir. Bilgisayar ve internete genişalanda erişimi sağlamaya çalışmak önemli hedeflerdir.Bu makalede ben bunun yeterli olmadığınıtartışıyorum. Yeni teknoloji kullanımızihin açıcı bir şekilde teşvik edilmez ise kolayulaşılabilir cihazlar ve basit işleri kötü yapanpaket programlar sadece bu işleri yapmak vebaşkalarının yazdığı programlar ile kendi verilerineulaşmaya çalışarak lanetlenmiş teknolojikbir “alt tabaka” oluşturur.2. Toplum ne istiyor?143Bir önceki üniversitemde öğrencilere ticariürünleri kullanmayı öğretmemek enformatikgrubunun bir prensibiydi. O zamanlardaki temelsebepler ticari ürünlerin akademik standartlaraerişmememiş olmaları ve marketin değişkenolmasıydı. Ticari ürünler sadece geçicibir öneme sahiptiler. Daha sonra akademininve endüstrinin amaçlarının birbirinden ne kadaruzaklaşabileceğini öğrendim. üniversiteler,ister inanın ister inanmayın, eğitim ile ilgilenirler,fakat endüstrilerden öğrendim ki onlarçok da eğitimle ilgili değiller, ne eğitilmiş biriş gücü ile ne de eğitilmiş bir müşteri tabanıyla.Tam tersine,onlar uyumlu, beyni yıkanmış biriş gücü ile beklentisi bulunmayan ürünlerinebağlı müşterileri tercih etmektedir. Başka birnokta da , “ önde olan bir üniversite”nin göreviliderlik etmektir. Bu da bizim için toplumunistediklerini değil ihtiyaçlarını vermemizanlamına gelir. Bu Bilgisayar Bilimleri içinkeskin bir konu çünkü toplum bunun ne kadarzor olduğunu bilmesine rağmen onlardan sahteilaç istemeyi sürdürüyor.[1] Dijkstra’nın gözlemisadece üniversiteler için değil bütün eğitimsistemi için doğrudur. Toplumların kritikdüşünmeye ihtiyacı olabilir ancak nadir olarakisterler. İş verenler ve hükümet bürokratları butartışmanın içinde “toplum” un ihtyacı olabilirhata isteyebilir ancak katı belirlenmiş limitleriçerisinde isterler şeklinde kabul etmiştir. Eleştiribürokratlar ve işçilerin önceki konseptlerinegenişletilmemelidir. Bu çelişki genellikle işverenler ve eğitimciler arasındaki birebir tartışmalararasında ortaya çıkar. Yakın zamandaTürkiye Bilişim Vakfı tarafından düzenlenentoplantıda üretim endüstrisinden ve üniversitelerdentemsilciler buluştular. Endüstri tarafıüniversiteler üzerinde çok çelişkili isteklerdebulunmuşlardır. Bir taraftan çok özel ve belirlimühendislik dizayn programlarında yeteneklimezunlar isterlerken diğer taraftan giriş, gelişme,sonuç içeren iyi bir Türkçe ile yazılmış bir