07 31 Ocak - 2 Şubat 2007 Kütahya - Akademik Bilişim Konferansları

Akademik Bilişim’07 - IX. Akademik Bilişim Konferansı Bildirileri31 Ocak - 2 Şubat 2007 Dumlupınar Üniversitesi, KütahyaTablo 1. Öğrencilerin karakterize edilmesiDersi tekrar eden 36 öğrenciye dersi neden tekrarettiklerini düşündükleri soruldu. Lisedengelen öğrenciler daha önceki dersin öğrencilerinprogramlamayı bildiklerini varsayarak yapılandırıldığınıve bu nedenle dersin meslek lisesiçıkışlı öğrencilere göre olduğunu belirttiler:“Meslek lisesi çıkışlı olanlar baz alındı amabence ders en düşük seviyedeki öğrencinin ihtiyaçlarıgöz önünde bulundurularak işlenmeli.”programlamanın kendi kendine öğrenilebileceğiniama İngilizce dilinin önemli bir gereksinimolduğunu anladı. Lisans düzeyinde bilgisayarsistemleri öğretmenliğine devam ederken Basic,Pascal ve Assemly gibi dilleri, yüksek lisanstaiken C gibi dilleri öğrendi. Bunun sonucundaprogramlamanın formal eğitimle daha iyi halegetirilebileceğini, fakat bir programlama diliniyüzde yüz ders içinde öğrenmenin mümkünolmadığını, öğrencinin ders dışında da kendisinigeliştirmesi gerektiğini anladı. Eğitiminitamamladıktan sonra meslek lisesi ve üniversitedüzeylerinde programlama dersi verdi. Bunuyaparken çoğunlukla öğrencinin öğrenmek zorundaolduğunu kabul edip bireysel, anlatımadayalı ve değerlendirmenin kağıt üzerinden yapıldığıöğretim yöntemlerini kullandı.Dersi tekrar eden tüm öğrenciler ise şu sorunlardanbahsettiler: 1) Programlamanın anlamınıanlamadan kod yazımı ile haşır neşir oldular, 2)Bunun sonucunda motivasyonel sorunlar ve devamsorunları ortaya çıktı, ve 3) derste öğrendiklerinisınavlarda göstermekte zorlandılar:“Programlama mantığını anlamadan direkkodlarla karşılaştık.”“Sınavda öğrendiğim şeyleri göstermekte zorlanıyordum.Kağıda programın kodlarını yazmaktazorlanıyordum.”Genel olarak dersi tekrar eden tüm öğrencilerdaha önceki aldıkları dersin anlatıma dayalıyapısının sorunlu olduğuna dair dönüt vermişlerdir.Dersi tekrar eden öğrencilerin bu deneyimi,bu ortamda programlama dersini ilk defaverecek ders öğretim elemanına daha aktif öğretimyöntemlerinin kullanımı konusunda birihtiyaç olduğunu göstermiştir.Dersin dönüşümü ders öğretim elemanının deneyimleriile bu deneyimler sırasında edindiğiçıkarım ve tutumlar doğrultusunda gerçekleştirildi.Öğretim elemanı programlamaya ilk adımı11 yaşında Commodore 64 bilgisayarıyla attı.Bu platformda amatör programlar geliştirirken235Öğretim elemanı bir öğretim teknolojileri programındadoktora eğitimine devam ederken öğrenmedemotivasyon, sosyal boyut ve kültürünönemi ile anlamlı öğrenmenin önemini farketti.Doktor eğitimi ile aynı zamanda yüksek bütçelibir proje içerisinde profesyonel programcıolarak çalışmaya başladı ve programlamanınöğrenilmesine ve öğretilmesine yönelik vizyonutamamen değişti. Bu proje için Perl, JavaScriptve MySQL gibi daha önce hiç bilmediğidilleri öğrenmek durumunda kalmıştı. Bu dilleriöğrenmek üzere derslere devam etmek içinzamanı yoktu. Bu nedenle bilgilerini ayak üstügeliştirmek durumundaydı. Buradan programlamaeğitiminin hayat boyu devam eden bir süreçolduğunu anladı. Proje sayesinde programlamanınsadece kodlamadan ibaret olmadığını,manalı bir iş bağlamında çeşitli kaynaklarıkullanarak problem çözmek demek olduğunuanladı. Bu kaynaklar ise yeri geldiğinde bir kitapyeri geldiğinde ise dinamik olarak birbirlerinetartışma listeleri, bloglar ve diğer araçlarile destek olan programcılar olabiliyordu. Sonolarak şunu anladı: Geçmişte birçok programlamadersi almıştı ama daha önceki bilgi ya dabecerilerinin birçoğunu yeniden öğrenmek yada hatırlamak durumunda kalmıştı. Bunu yaparkenherhangi bir bilgiyi hafızadan hatırlamakzorunda değildi, çünkü bunlar biraz önce