SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

ir hastalığa yakalanınca yerine vekîl gönderir. Dahâ önce göndermez.
Bid’at sâhibi, câhil din adamlarının hac zemânında kitâblara uymıyan şeyler yapdıklarını
ve bölücü sözler söylediklerini işitiyoruz. Bunları işiterek, hacca gitmeği
terk etmemeli, bu mühim farzı yapmakdan mahrûm kalmamalı, hacca gidince
de, o mezhebsizlere uymamalı ve zararlı sözlerine aldanmamalıdır.
HACCIN FARZI ÜÇDÜR:
Bu üçünden biri yapılmazsa hac sahîh olmaz.
1 — İhrâmdır. (İhrâm), niyyet ile birlikde zikrden [telbiye] ibâret olup, ba’zı şeyleri
kendine yasak etmekdir. Nemâzda iftitâh tekbîri gibidir. Alâmeti, peştemal gibi,
iki beyâz bez olup, biri belden aşağı sarılır, öteki, omuzlara sarılır. İple bağlanmaz,
düğümlenmez. Bunun için kuşanılan bu iki beze de ihrâm denildi. Tavâfa başlarken,
ihrâmın ortasını sağ koltuk altından geçirip, iki ucunu sol omuz üstüne getirmek
sünnetdir.
Hac için, ömre için, ticâret için veyâ herhangi birşey için uzakdan gelenlerin, mîkât
denilen yerleri, ihrâmsız geçerek, Mekke-i mükerreme Haremine girmeleri harâmdır.
Geçenin, geri mîkâta gelip ihrâma girmesi lâzımdır. İhrâma girmezse,
kurban kesmek lâzım olur. (Mîkât) denilen yerler ile, Harem-i Mekke arasına (Hil)
denir. Mîkâtdan geçerken, bir iş için Hilde kalmağı niyyet edenlerin ve Hilde oturanların,
hacdan başka niyyet ile, ihrâmsız Hareme girmeleri câizdir. Meselâ Cidde
şehri Hildedir. (Harem), Mekke-i mükerremeden biraz dahâ geniş olup, hududunu
İbrâhîm aleyhisselâmın dikdiği taşlar göstermekdedir. Bu taşlar, çok kerre
yenilenmişdir. Mescid-i harâma (Harem-i Kâ’be) veyâ (Harem-i şerîf) denir. Hac
için, Hilde oturanlar Hilde, Harem-i Mekkede oturanlar Haremde ihrâma girer.
Mîkât yerlerini geçerken, niyyet ederek ve telbiye yaparak, ya’nî, emr olunan şeyi
okuyarak, usûlü ile, ihrâma girilir. Mîkât yerinden önce, hattâ kendi memleketinde
de giymek câiz, hattâ dahâ iyidir. Hac aylarından önce giymek de câiz ise de,
mekrûhdur. Mekke ve Medîne şehrlerine (Haremeyn-i şerîfeyn) denir.
İhrâm giyen kimseye, ba’zı şeyler yasak olur. Meselâ, karadaki av hayvanlarını
öldürmesi, dikilmiş elbise giymesi, bir yerini traş etmesi, cimâ’ etmesi, kavga ve
münâkaşa etmesi, koku sürünmesi, tırnak kesmesi, erkeğin mest, ayakkabı giymesi
ve başını örtmesi, hatmi ile başını yıkaması, eldiven, çorap giymesi, hamâma girmesi,
kendiliğinden çıkan ot ve ağaçların koparılması, kendi üzerinde bulunan bitin
öldürülmesi ve öldürmek için gösterilmesi câiz değildir. Bunları bilerek veyâ
bilmiyerek, unutarak yapanlara, kurban, sadaka cezâları lâzım olur. Müt’a, ya’nî
temettü’ kurbanı ve kırân kurbanı etinden sâhibi yiyebilir. Cezâ olarak kesilenlerin
etlerinden yiyemez. Müfrid hacda bir kurban îcâb etdiren suçu, kârin hâcı işlerse,
biri ömre için, iki kesmesi lâzımdır.
İhrâmda iken pire, her dürlü sinek, başkasının üzerinde bulunan biti, fâre, yılan,
akreb, kurt, çaylak gibi zararlı ve insana saldıran hayvanları öldürmek, başını
sabun ile yıkamak, na’lîn ve onun gibi üstü açık ayakkabı giymek, diş çıkartmak,
bit ölmemek ve saç dökülmemek üzere hafîf kaşınmak, renkli ihrâm giymek, gusl
abdesti almak, başını dokundurmamak şartı ile, tavan, çadır, şemsiye altında gölgelenmek,
başı âdet olmayan şey ile [tas, tepsi] örtmek, paket gibi şeyler koymak,
beline kuşak, kemer, para kesesi, kılınç, silâh bağlamak, yüzük takmak, insanların
dikip yetişdirdiği sebze ve ağaçları koparmak, düşman ile döğüşmek câizdir.
Kadınların başını örtmesi lâzım olup, deriye değmemek üzere yüzlerini örtmeleri
ve dikilmiş elbise, mest, çorab giymeleri, örtü altına zînet eşyâsı takmaları câizdir.
2 — Arefe günü Arafâtın, (Vâdi-yi Urene) denilen yerinden başka herhangi bir
yerinde (Vakfe)ye durmak. Herkes, ehl olan imâma karşı ayakda durup, ayakda
duramazsa, oturup imâmın düâsını dinler. Sonra, oturabilir, yatabilir.
Hacca geç giden bir kimse, doğru Arafâta gider. Bunun, artık (Tavâf-ı kudûm)
yapması lâzım olmaz. Bir hâcı Arefe günü, öğle ezânından bayramın birinci günü,
– 343 –