SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

ir kısmının halâl, bir kısmının harâm dediği şeylerdir. Harâm diyenlerin, yapmaması
lâzım olur. Câiz diyenlerin de yapmaması, iyi olur. Tütün böyle değildir. Müctehid
olmıyanların, üsûl ilmlerini okumıyanların, halâli, harâmı bilmemesi, şübheli
demek olmaz. (Müctehid olmıyanların sözü, delîl-i şer’î olmaz) buyurulduğu, (Berîka)nın
94. cü sahîfesinde yazılıdır. Birşeyin halâl olması için delîl aranmaz. Fekat,
harâm olması için aranır.
Bir cinsden olan şeylerin bütünü, nass ile harâm edilmiş olursa, bunlardan birkaçına
halâl diyebilmek için, ancak bu zemân, bunların halâl olmasına delîl aramak
lâzım olur. Harâm olduğu bildirilmiyen birşeye, halâl denir. Buna harâm diyebilmek
için, delîl aramak, isbât etmek lâzımdır. İbni Âbidîn “rahmetullahi teâlâ
aleyh”, (Zebâ’ih) kısmında, En’âm sûresinin yüzkırkbeşinci âyetini ve (Allahü
teâlânın, halâl ve harâm diye açıklamadığı şey, Allahü teâlânın afv etdiği şeylerdendir)
hadîs-i şerîfini yazarak, harâm olduğu bildirilmiyen ve harâm edilmiş
olanlara benzemiyen her şeyin mubâh olduğunu göstermekdedir. O hâlde, tütün
için birşey bildirilmedi diyenlerin, tütüne harâm, mekrûh dememeleri, mubâh
demeleri lâzımdır. Tütün hakkında hadîs-i şerîf denilen sözlerin iftirâ ve yalan oldukları
açıkdır. Çünki, asr-ı se’âdetde Arabistânda tütün yokdu. İslâm memleketlerine
1015 senesinde geldiğini yukarıda bildirmişdik.
Din bilgisi olan bir kimse, tütüne tahrîmen mekrûh diyemez. Çünki, İbni Âbidîn,
beşinci cildde (İmâm-ı Muhammed buyurdu ki, tahrîmen mekrûh demek, harâm
demekdir. İki imâm ise, harâma yakındır dedi. Ya’nî, vâcibi terk eden gibi, Cehennemde
azâb görür ise de, inanmıyan kâfir olmaz dedi. Şübheli şeyler de böyledir.
Şübheli şey demek, müctehidin, muhkem olmıyan, açık olmıyan, te’vîl edilen
âyet-i kerîmelerden veyâ hadîs-i şerîflerden, yâhud muhkem ise de, bir kişinin
bildirmiş olduğu hadîs-i şerîflerden çıkardığı hükm demekdir. Tehlükeli demek,
islâmiyyetin yasak etdiği şey demekdir) diyor. Görülüyor ki, tütün içmeğe tehlükelidir
de denilemez.
Kötü alışkanlık, harâm işlemeğe alışmak demekdir. Harâm olmıyan şeyi kullanmağa
kötü alışkanlık demek, din adamına yakışmaz. Câhil olan, cesûr olur. İslâmiyyetin
izn vermediği sözleri, sıkılmadan söyler. Kendi tabî’atine, görüşüne uymadığı
için, din büyüklerinin sözlerine saçma demekden, Allahü teâlâya sığınırız.
Buğazına düşkün olanlar, yiyeceğe benzetilemez diyerek de tütünü kötülüyorlar.
Tütün bitkisini yakıp, dumanını çekmek, ihtiyâc değildir, câiz olmaz diyorlar.
Günnük, ud ağacı, tütsü otunu yakıp koklamağa, acabâ ne diyecekler? Bunlar,
yinmez, içilmez, câiz olmaz mı diyecekler? Ölülerde ve dirilerde kullanılması
sünnet olan şeyi de, yakılıp dumanı savruluyor diye, kötüliyecekler mi? Hâlbuki
bunlar ve pis kokulu olan birçok otlar, A’râf sûresindeki, (Yerden çıkardığı zînet)
kelimesine dâhil olunmuşdur. Fukahâ-i kirâm “aleyhimürrahme” menâzır-i
hasene ve cevârî-yi cemîle ile tena’um etmeği bile, (Allahü teâlânın kulları için,
yerden çıkardığı zînetleri harâm edecek kimdir?) meâlindeki âyet-i kerîmeye dâhil
etmişdir. Bunun için, câizdir buyurmuşlardır [(Mültekâ), (Mecma’ul-enhür)].
Pis kokulu olan sezâb, ya’nî sedef otunun, soğan kokusunu örtmesi için yinilmesi,
(Şir’at-ül-islâm)da emr olunmakdadır. Tütün içmeği, günnük, tütsü otu yakmakdan
ve sedef otundan ayırmak, te’assubdan başka ne olabilir? En’âm sûresinin ellidokuzuncu
âyet-i kerîmesindeki (Kitâb), Levh-i mahfûz veyâ ilm-i ilâhî olduğu,
bütün tefsîrlerde yazılıdır. Kur’ân-ı kerîmde de, o kitâbdaki bütün harâmlar bildirilmişdir.
Herkes, ilm ve ihlâsı kadar görebilir. Sünnet, icmâ’ ve kıyâs, Kur’ân-ı kerîmde
bulunmıyan şeyleri eklemek değildir. Bunlar, Kur’ân-ı kerîmin içinde kapalı
olarak bulunan bilgileri meydâna çıkarmakdadır.
İbni Âbidîn “rahmetullahi teâlâ aleyh”, (Zebâ’ih) kısmı sonunda buyuruyor ki,
(Habîs demek, Eshâb-ı kirâmın beğenmediği şey demekdir. Çünki Kur’ân-ı kerîm,
bunu onlara bildiriyor. Onlardan sonra meydâna çıkan şeyler, onların iyi veyâ ha-
– 634 –