SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

kimsenin ise, vatanı yıkılır. Âhırete göç eder. Ona âhıret işleri yaparlar. Bunun içindir
ki, [Deylemînin “rahmetullahi aleyh” bildirdiği hadîs-i şerîfde], (İnsan ölünce,
kıyâmeti kopmuş olur) buyuruldu.
Sakın, hayâlde hâsıl olan keşflere ve âlem-i misâlde görünen şeylere aldanarak,
(Ehl-i sünnet ve cemâ’at) fırkası âlimlerinin bildirdikleri i’tikâddan ayrılmayınız!
Allahü teâlâ, o büyük âlimlerin çalışmalarına bol bol mükâfât versin! Rü’yâlara,
hayâllere aldanmayınız! Çünki, bu kurtuluş fırkasına uymadıkca, âhıretde azâblardan
kurtulmak düşünülemez. Kıyâmetde kurtulmak istiyenler, kendi görüşlerini
bırakarak, bu büyüklere uymağa canla başla çalışmalıdır. [Ehl-i sünnet fırkası
âlimlerinin bildirdikleri doğru i’tikâdı anlatan, her lisânda binlerce kitâb yazılmışdır.
Arabî (Emâlî kasîdesi) ve bunun arabî şerhi olan (Nuhbe) kitâbı ve fârisî
(Türpüştî risâlesi) meşhûrdur. Türkçe (Birgivî vasıyyetnâmesi) ve Hüseyn Hilmi
Işıkın (Ehl-i sünnet kasîdesi) çok fâidelidir. Bu kasîde (Fâideli Bilgiler) ve (Cevâb
Veremedi) kitâblarında mevcûddur.] Habercinin vazîfesi, bildiğini söylemekdir.
Yazınızdaki gevşekliği görünce, hayâllerinize kapılarak, bu büyüklere uymak
se’âdetinden ayrılmak felâketine düşeceğinizden ve kendi keşflerinizin akıntısına
kapılacağınızdan çok korkdum. Nefslerimizin kötülüklerinden ve işlerimizin
bozukluğundan Allahü teâlâya sığınırız. Şeytân, büyük düşmanımızdır. Doğru
yoldan kaydırıp sapdırmaması için, çok uyanık olmalısınız! Ayrılık bir sene olmadan,
Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” sünnetine [ya’nî Ehl-i sünnet fırkası
âlimlerinin gösterdikleri yola] uymak için yapdığınız titizlikler ve kurtuluşun,
ancak o büyüklerin yoluna sarılmakda olduğunu gösteren çalışmalarınız ne olmuş?
Bunlar ne çabuk unutulmuş. Hayâllerinizin arkasında sürükleniyorsunuz. Sizinle
buluşmamızın çok gecikeceği anlaşılıyor. Yaşayışına öyle düzen vermelisin ki,
kendini kurtarmak ümmîdi yok olmasın! Yâ Rabbî! Bizlere merhamet et! İşlerimizin
iyi olmasını nasîb eyle! Doğru yolda bulunanlara bizden selâm olsun.
41 — DÖRDÜNCÜ CİLD, 29. cu MEKTÛB
Bu mektûb Muhammed Ma’sûm “kuddise sirruh” tarafından, mirzâ Ubeydüllah
beğe yazılmışdır. Nasîhatin lâzım olduğunu, cihâdın kıymetini bildirmekdedir:
Ba’zıları zan eder ki, tesavvuf, kendi hâline bakıp, başkasına karışmamak,
kimseye ilişmemekdir. Bu, doğru değildir ve dinde yara açmağa sebeb olur. Böyle
söyleyen, acabâ tesavvuf adamı ve tesavvufcu sözü deyince, kimleri hâtırlıyor?
Eğer, Ebû Bekr-i Sıddîka “radıyallahü anh” bağlanan büyükleri demek istiyorsa,
bu büyüklerin yolu, sünnet-i seniyyeye yapışmak ve bid’atlerden kaçmak olduğu,
kitâblarında yazılıdır. Hâlbuki, (Emr-i ma’rûf) ve (Nehy-i münker) ve
(Buğd-ı fillâh) ve (Cihâd-ı fî sebîlillâh), Peygamberimizin “sallallahü aleyhi ve sellem”
sünnetinden, belki islâmiyyetin vâciblerinden ve farzlarındandır. O hâlde,
emr-i ma’rûfu terk etmek, bu büyüklerin yolunu terk etmek olur. Nitekim, bunlardan
İmâm-ı Muhammed Behâeddîn-i Buhârî “kuddise sirruh” (Bizim yolumuz
urve-i vüskâya yapışmak, ya’nî Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” yolunda
ve Onun Eshâbının izinde gitmekdir) buyurdu. Bunun içindir ki, bu yolda az
bir iş, büyük kazanç hâsıl ediyor. Bu yoldan ayrılan, büyük tehlükelere düşüyor.
Eğer tesavvuf, emr-i ma’rûfu terk etmek olsaydı, tesavvufun reîslerinden olan Muhammed
Behâeddîn-i Buhârî “kuddise sirruh” kendi hocası, üstâdı olan Seyyid
Emîr Gilâl hazretlerine emr-i ma’rûfda bulunmazdı. Hocasına karışmak edebe muhâlif
iken, yine emr-i ma’rûf yapdı ve Buhârânın âlimlerini toplayarak, Allahü teâlânın
ismini yüksek sesle tekrâr etmenin islâmiyyetde makbûl olmadığını, hepsinin
huzûrunda isbât etdi ve hocasına bundan vazgeçmesinin lüzûmunu bildirdi.
Hocası da, dîni güzel ve doğru söze âşık olduğundan, kabûl edip, terk eyledi.
Tesavvuf ehli, insanı necâta kavuşduracak ve helâke götürecek şeyleri bildirmek
– 89 –