SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

lomalarımın ve icâzetimin yaldızlarına aldanarak, bu konularda söz sâhibi olacağımı
sanmaklığımdır. Bu korkumun çokluğu, her sözümde gözlere çarpmakdadır.
Hiçbir zemân kendi görüşümü, kendi fikrimi yazmağa cesâret etmedim. Dâimâ
Ehl-i sünnet âlimlerinin, anlıyabilenleri hayrân eden kıymetli yazılarını arabîden
ve fârisîden terceme ederek genç kardeşlerime sunmağa çalışdım. Bu korkumun
çokluğundan, kitâb yazmağı düşünmemişdim. (Savâık-ul-muhrika)nın ilk sahîfesinde
yazılı olan, (Fitne yayıldığı zemân, hakîkati bilen, başkalarına bildirsin!
Bildirmezse, Allahın ve bütün insanların la'neti ona olsun!) hadîs-i şerîfini görünce,
düşünmeğe başladım. Bir tarafdan, Ehl-i sünnet âlimlerinin, din bilgilerindeki
ve kendi zemânlarında bulunan fen bilgilerindeki anlayışlarının ve akllarının
üstünlüğünü ve ibâdet ve takvâlardaki gayretlerini öğrendikçe, küçüklüğümü
anlayıp, O büyük âlimlerin ilm deryâları yanında, kendi bilgilerimi bir damla gibi
görüp, bir yandan da, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblarını okuyup anlıyabilecek
sâlih kimselerin azaldığını ve câhil, sapık kimselerin din adamları arasına karışarak,
bozuk, sapık kitâblar yazıldığını görerek üzülüp, hadîs-i şerîfde bildirilen
la'net tehdîdinden dehşet duydum. Kıymetli genç kardeşlerime olan şefkat ve
merhametim de, bu fakîri hizmete zorlayarak, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblarından
seçdiğim yazıları terceme etmeğe başladım. Aldığım sayısız tebrîk ve takdîr
yazılarının yanı sıra, tek tük mezhebsizin serzeniş ve iftirâlarına da hedef oldum.
Rabbime ve vicdânıma karşı ihlâsımda ve sadâkatimde bir şübhem olmadığı
için, Allahü teâlâya tevekkül ve Resûlünün "sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem"
ve sâlih kullarının mübârek rûhlarına tevessül ederek, hizmete devâm etdim.
Allahü teâlâ, hepimizi râzı olduğu doğru yolda bulundursun! Âmîn.
Mısrda câmi’ul-ezher Üniversitesi müderrislerinden büyük hanefî âlimi Muhammed
Bahît-ül-mutî’î, (Tathîr-ül-füâd min-denisil-i’tikâd) kitâbında diyor ki, insanlar
içinde rûhları en yüksek ve en olgun olanları, Peygamberlerdir “aleyhimüssalâtü
vesselâm”. Bunlar hatâ etmekden, şaşırmakdan, gafletden, hıyânet etmekden,
te’assub ve inâddan ve nefse uymakdan ve garez, kin bağlamakdan ma’sûmdurlar.
Peygamberler “aleyhimüssalâtü vesselâm”, Allahü teâlânın kendilerine bildirdiği
şeyleri söylerler ve açıklarlar. Onların bildirdikleri din bilgileri, emrler ve yasaklar
hep doğrudur. Hiçbiri bâtıl, bozuk değildir. Peygamberlerden “salevâtullahi
teâlâ aleyhim ecma’în” sonra insanların en yüksek ve en olgun olanları, Peygamberlerin
sahâbîleridir. Çünki bunlar, Peygamberlerin sohbetinde yetişmiş,
olgunlaşmış, temizlenmişlerdir. Hep, Peygamberlerden işitdiklerini bildirmişler ve
açıklamışlardır. Bunların da bildirdiklerinin, hepsi doğrudur. Bunlar da yukarıda
bildirdiğimiz kötülüklerden mahfûzdurlar. Te’assub ile, inâd ile birbirlerinin sözlerine
karşı gelmemişler, nefslerine uymamışlardır. Bunların, âyet-i kerîmeleri ve
hadîs-i şerîfleri açıklamaları, Allahü teâlânın dînini Onun kullarına bildirmek
için ictihâd etmeleri, Allahü teâlânın bu ümmete büyük bir ihsânıdır ve sevgili Peygamberi
Muhammed aleyhisselâma merhametidir. Kur’ân-ı kerîm, Eshâb-ı kirâmın
kâfirlere karşı sert olduklarını ve birbirlerine çok merhametli olduklarını, sevişdiklerini,
nemâzları titizlikle edâ etdiklerini, herşeyi ve Cenneti Allahdan beklediklerini
bildiriyor. İctihâdlarında icmâ’ hâsıl olanların hepsi doğrudur. Hepsi sevâba
kavuşmuşlardır. Çünki, hak birdir.
Eshâb-ı kirâmdan sonra, insanların en üstünleri, Eshâb-ı kirâmı gören ve onların
sohbetinde yetişen müslimânlardır. Bunlara, (Tâbi’în) denir. Bunlar, bütün bilgilerini
Eshâb-ı kirâmdan almışlardır. Tâbi’înden sonra, insanların en üstünleri, Tâbi’îni
gören ve onların sohbetinde yetişen müslimânlardır. Bunlara (Tebe’ı tâbi’în)
denir. Bunlardan sonra gelen asrlarda, kıyâmete kadar bulunan insanların en üstünleri,
en iyileri de, bunlara tâbi’ olan, bunların bildirdiklerini öğrenip, yollarında
bulunan müslimânlardır. Selef-i sâlihînden sonra gelen din adamlarının arasında
sözleri, işleri Resûlullahın ve Selef-i sâlihînin bildirdiklerine uygun olup, i’ti-
– 495 –