SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

sünnet olan din adamları bunları okuyunca, bozuk olduklarını hemen anlıyor. Zındık
olduklarını, ehl-i sünnet olmadıklarını müslimânlara anlatıyorlar. Fekat câhiller,
iğriyi doğrudan ayıramayıp aldanmakdadırlar). (Şevâhid-ül-hak)dan terceme temâm
oldu. (Hadîka)da, el âfetlerini anlatırken bildirilen (Ümmetim, kötü din adamlarından
çok zarâr görecekdir) hadîs-i şerîfi, Vehhâbîleri haber vermekdedir.
(Mîzân-ül-kübrâ), sahîfe ellibir başında ve altmış sonunda buyuruyor ki, sünnet,
ya’nî hadîs-i şerîfler, Kur’ân-ı kerîmi açıklamakdadır. Mezheb imâmları, sünneti açıklamışlardır.
Din âlimleri de, mezheb imâmlarının sözlerini açıkladılar. Kıyâmete kadar
da böyle olacakdır. Sünnet, ya’nî hadîs-i şerîfler olmasaydı, sular, tahâret, nemâzların
kaç rek’at oldukları, rükü’ ve secdede okunacak tesbîhleri, bayram ve cenâze
nemâzlarının nasıl kılınacağını, zekât nisâbını, orucun, haccın farzlarını ve nikâh,
hukûk bilgilerini, hiçbir âlim, Kur’ân-ı kerîmde bulamaz ve öğrenemezdi.
İmrân bin Husayna birisi, (Bize yalnız Kur’ândan söyle!) deyince: Ey ahmak!
Kur’ân-ı kerîmde, nemâzların kaç rek’at olduğunu bulabilir misin dedi. Hazret-i
Ömere, farzların seferde kaç rek’at kılınacağını Kur’ân-ı kerîmde bulamadık dediklerinde,
(Allahü teâlâ, bize, Muhammed aleyhisselâmı gönderdi. Biz, Kur’ân-ı kerîmde
bulamadıklarımızı, Resûlullahdan gördüğümüz gibi yapıyoruz. O, seferde, dört
rek’at farzları iki rek’at kılardı. Biz de, öyle yaparız) buyurdu. Kırkyedinci [47] sahîfesinde
diyor ki, (Din imâmlarının hiçbir sözü, islâmiyyetin dışında değildir.
Çünki herbiri, hem hakîkatde, hem de ahkâm-ı islâmiyyede âlimdirler).
İbni Âbidîn, (Fetâvâ-ı Hâmidiyye)yi kısaltarak, (Ukûd-üd-dürriyye) ismini vermiş,
bunun sonunda, bir mezhebe tâbi’ olmanın lâzım olduğunu uzun yazmışdır.
İbni Âbidîn “rahmetullahi teâlâ aleyh”, abdestin farzlarını anlatırken buyuruyor
ki, (Bir kişinin haber verdiği hadîsleri veyâ kıyâs ile anlaşılan bilgileri kabûl
etmiyen, beğenmiyen kâfir olmaz ise de, doğru yoldan sapmış olur. Bid’at ehli olur.
Cehenneme girmesi muhakkak olur. Kıyâs ile zâhir olan hükmü kabûl edip de yapmıyan,
fâsık olur. Vâcibi terk etmiş olur. Te’vîl etdiği için, ya’nî zannî delîlden bir
başka ma’nâ çıkardığı için o hükmü yapmıyan fâsık da olmaz).
(Vehhâbîler şimdi yumuşadılar. Eskiden müslimânların mallarına, canlarına saldırıyorlardı.
Şimdi böyle vahşet yapmıyorlar. Hattâ, Ehl-i sünnet olduklarını söylüyorlar)
diyenler işitiliyor. Evet, açık Nassları değişdirmiyenleri için bu söz doğrudur.
Bunlar her müslimân ile kardeşdirler. Fekat, şimdi bütün dünyâdaki müslimânların
dinlerine, îmânlarına saldırıyorlar. Eskiden müslimânların dünyâlarını
yok ediyorlardı. Şimdi, âhıretlerine, ebedî hayâtlarına saldırıyorlar. Müslimânları
ebedî felâkete sürüklemek için bütün kuvvetleri ile çalışıyorlar. Medîne-i
münevveredeki medresenin müdîri, Abdül’Azîz Bâzın (Tahkîk ve îzâh) bozuk kitâbının
türkçesini hâcılara dağıtarak, Ehl-i sünnet i’tikâdını yok etmeğe çalışıyorlar.
5.8.1990 târîhli Türkiye gazetesi, bu bozuk kitâba vesîkalarla cevâb vermiş, müslimânları
büyük tehlükeden kurtarmışdır. (Râbitatül’âlemil-islâmî) isminde bir merkez
kurdular. Her islâm memleketinde bunun şu’belerini açdılar. Dinleri ve ilmleri
çürük olan din adamlarını bol para ile satın alarak, bunları mezhebsizliği
yaymak için kullanıyorlar. Her memleketdeki din adamlarına ve din talebesine onların
dillerinde bozuk kitâbları parasız olarak dağıtıyorlar. Bu yolda her sene, milyonlarla
altın sarf ediyorlar. İngiliz siyâseti ile elli seneden beri kitâbsız, câhil bırakılmış
olan dünyâ müslimânları, bunlara aldanıyorlar. Hak olan ve hadîs-i şerîfler
ile medh ve senâ edilmiş olan Ehl-i sünnet mezhebi böylece unutuluyor, yok
oluyor. Hak gidip, her yere bâtıl yerleşiyor. Müslimânlar için, hattâ bütün insanlar
için bundan dahâ kötü, bundan dahâ zarârlı bir felâket, bir musîbet olamaz.
Ba’zı kimseler, vehhâbîler için (Bunların birkaç yanlış inanışları varsa da, âyet-i
kerîmelerden ve hadîs-i şerîflerden böyle anlıyorlar. Belki bid’at ehli oluyorlar ise
de, bid’at ehlinin bu ümmetden oldukları hadîs-i şerîflerde bildirildi. Bunlar da müslimândır.
Ehl-i kıbledir. Müslimânları sevmemiz, vehhâbîleri de kardeş bilmemiz lâ-
– 471 –