SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

vardı) demiyoruz. Bu husûsda (Akâid-i Celâliyye)de geniş bilgi vardır. Şimdi, bu
âlemden sonsuza doğru, sonsuz uzunluk olduğunu söylemek gibi saçma olur.
Ehl-i sünnet âlimleri “rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în” diyor ki: (Âlem, ayn
ya’nî madde ve araz ya’nî özellikden meydâna gelmişdir. Madde, boşlukda yer kaplıyan,
araz ise, yalnız bulunamayıp, başkası ile birlikde bulunan şeydir. Şu’â’ ya’nî
ışık arazdır. Cism olsaydı, camdan, sudan geçemezdi. Çünki, iki başka cism, aynı
zemânda, aynı mekânda bulunamaz. Harâret [ısı] da böyledir. Madde, cevher-ülferdlerden
[atomlardan] yapılmışdır. Madde, basît cevher [Element] veyâ mürekkeb
[Bileşik] olur. Maddeyi meydâna getiren atomlar arasında, his edilemiyecek
kadar küçük boşluklar vardır. Her cism [maddeler, atomlar] değişmekdedir. Değişen
şeyler, hâdisdir [yok iken var olmuşdur]. O hâlde, âlem hâdisdir. Bu üç
cümleden ilk ikisi mukaddemedir. Mantık ilminde, birincisine (Sugrâ), ikincisine
(Kübrâ) denir. Üçüncüsü de (Netîce)dir. Madde ezelde var olsaydı, ezelde de değişirdi.
Ezel, kendinden önce, başka şey yok demekdir. Ezelde, değişiklik yok demekdir.
O hâlde, madde ezelî olamaz. Nebrâsdan terceme temâm oldu.
Ahmed Âsım efendi, (Emâlî) kasîdesi şerhinde diyor ki: Âlem, bütün parçaları
ile birlikde hâdisdir. Ya’nî, yok iken, sonradan var olmuşlardır. Yerler, gökler,
herşey yok idi. Hıristiyanlar, yehûdîler ve mecûsîler de, böyle inanmakdadırlar.
Aristo, Fârâbî ve İbni Sînâ, madde kadîmdir dediler. İslâm âlimleri diyor ki,
(Ezelî olan şey değişmez. Maddenin [elementlerin] fizik ve kimyâ özellikleri, hep
değişmekdedir. Maddeler, ezelde değişmemiş olsalardı, ebedî olarak, şimdi de, değişmezlerdi.
Önceden değişmek yokdu. Sonradan değişmeler hâsıl oldu da denilemez.
Çünki, değişmek için, bir kuvvetin te’sîr etmesi lâzımdır. Değişmek sonradan
başlayınca, kuvvetin de, sonradan var olduğu, ezelî olmadığı anlaşılır). Ahmed
Âsım efendinin yazısı temâm oldu. Görülüyor ki, maddenin ezelî olduğunu söylemek,
tabî’at kuvvetlerinin hâdis olduklarını, ezelî olmadıklarını ortaya koymakdadır.
Fen ve tabî’at âlimleri, birçok bitki ve hayvan nesllerinin tükenip yok olduklarını,
birçok türlerin de, sonradan meydâna geldiklerini anlamışlardır. Canlı, cansız
herşeyin bir ömrü vardır. Herşeyin ömrü, ya’nî varlıkda kalma zemânı başkadır.
Ömrü sâniye ile ölçülen varlıklar olduğu gibi, asrlarca yaşıyanlar da vardır. En
uzun ömrlü varlıklar, element denilen basît cismlerdir. Bunların ömrlerinin çok
uzun olması, tabî’iyyecileri şaşırtmış, (Cismler yok olur, madde değişir. Fekat, madde
yok olmaz) diyenler olmuşdur. Hâlbuki, maddenin, cismlerin değişmelerinin sonsuz
olarak, böyle gelip, böyle gideceğini söylemek, ezelî ve ebedî olan varlığa inandığını
söylemekdir. Allahü teâlânın varlığının, önceden sonsuz ve sonradan da sonsuz
olduğunu, maddecilerin ve tabî’atcıların da inkâr edemiyeceklerini göstermekdedir.
Bu ahmaklar, canlı cansız, herşeyin sonsuz olarak, birbirlerinden meydâna
geldiklerini, bu arada, elementlerin hiç yok olmadıklarını söyliyorlar. Hâlbuki, elementler
de atomlardan meydâna gelmişdir. Atom yığınıdırlar. Allahü teâlâ, atomları
da yokdan var etdi. Elementler sonsuz öncelerde var olup, herşey bunların çeşidli
birleşmelerinden, sonsuz öncelerde meydâna gelseydi, bunları birleşdirmek
için, sonsuz öncelerde, mu’azzam enerjinin, sonsuz kudretin bulunması lâzım
olurdu. Çünki, enerji olmadan, atomlar birleşemez. Sonsuz öncelerde bulunması
lâzım olan o kudret, işte Allahü teâlânın kudretidir. Atomlar da, elementler de,
sonsuz öncelerde yokdu. Sonsuz öncelerde, yalnız Allahü teâlâ vardı. Müslimânlar,
Allahın, herşeyi yokdan meydâna getirdiğine inanıyor. Onların söylediğine göre,
herşeyin var olması için, o şeyi meydâna getiren şeyin önceden var olması, bunun
da var olması için, bunu meydâna getiren şeyin var olması lâzımdır. Sonsuz önce
demek, ucu, başlangıcı yok demekdir. Başlangıcda birşey olmazsa, ondan meydâna
gelecek şeyler de olmaz. Ya’nî, gördüğümüz, bildiğimiz şeylerin hiçbirinin var
olmaması lâzım olur. O hâlde, herşeyin, önceden yok iken sonradan var edilmiş,
– 759 –