SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

lerinden îmânlarını çıkarır. Bid’at sâhibini sevmeyenin ibâdeti az olsa da, Allahü
teâlânın bunu afv buyurmasını ümmîd ederim. Yolda bid’at sâhibine karşı gelirsen,
yolunu değişdir) ve (Süfyân bin Uyeyneden işitdim, buyurdu ki, bid’at sâhibinin
cenâzesinde bulunan kimseye cenâzeden ayrılıncaya kadar, Allahü teâlâ gazab
eder) buyurdu. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” (Bir kimse, bir
bid’at meydâna çıkarsa veyâ bir bid’ati işlese, Allahü teâlânın ve meleklerin ve bütün
insanların la’neti, onun üzerine olsun. Onun ne farzları, ne de, nâfile ibâdetleri
kabûl olmaz) buyurdu. Abdülkâdir-i Geylânînin sözü burada temâm oldu.
Sôfiyye-i kirâmın yolu kimseye karışmamak olsaydı, bunların birisi (Sôfiyye arasından
nikâr kalkınca bunlarda hayr kalmaz) buyurmazdı. Şeyh-ul islâm Hirevî Abdüllah
Ensârî buyurdu ki, (Sôfiyye arasında emr-i ma’rûfa ve nehy-i münkere nikâr
denir). [Nikâr kalkınca diyen, Ebül-Hasen Alî bin Muhammed Müzeyyen
olduğu, (Nefehât)de Ebû Sa’îd-i Harrâz anlatılırken yazılıdır.] Sôfiyye-i aliyyeye
bu sûretle iftirâ eden, düşünmüyor mu ki, Kur’ân-ı kerîm ve hadîs-i şerîfler, kıyâmetdeki
sevâblar ve azâblarla doludur. Günâh işliyenlere hâzırlandığı bildirilen
şiddetli azâblara inanan kimse, din kardeşini bu tehlükeden kurtarmak istemez mi?
Ona, elîm azâbdan kurtulmak yolunu göstermez mi? Bir a’mânın yolunda kuyu veyâ
ateş bulunursa, yâhud bir kimse, başka bir dünyâ tehlükesine düşerse, bunlar
elbette bu kimseye bildirir ve kurtuluş yolunu gösterir. Kendi hâline bırakmazlar.
O hâlde, dahâ elîm ve şiddetli ve sonsuz olan âhıret azâbını niçin bildirmesinler ve
kurtuluş yolunu göstermesinler? Bildirmeyen ve göstermeyen, âhıret azâbını kabûl
etmiyor, inanmıyor ve kıyâmet gününe îmân etmiyor demekdir.
Allahü teâlâ, kimseye karışılmamasını sevseydi, Peygamberleri göndermez,
dinleri bildirmez, insanları islâm dînine da’vet etmez ve diğer dinlerin yanlış, bozuk
olduğunu haber vermezdi ve geçmiş Peygamberlere inanmayanları azâblarla
helâk eylemezdi. Herkesi kendi hâline bırakır, kimseye birşey emr etmez ve inanmayanlara
azâb yapmazdı. Allahü teâlâ, müslimânlara [ya’nî islâm devletine, insanların
islâmiyyeti işitmelerine, müslimân olmalarına mâni’ olan] kâfirler ile cihâd
etmeği niçin emr eyledi? Hâlbuki, cihâdda kâfirler için eziyyet ve ölüm olduğu
gibi, müslimânlara da vardır. Kur’ân-ı kerîmde ve hadîs-i şerîflerde cihâd için
ve cihâd eden devletler için ve şehîdler için fazîletler, meziyyetler ne sebebden bildirildi?
İslâm düşmanlığı yapan zâlim krallara saldırmak, onlara sıkıntı vermek ve
Allahü teâlânın bu mahlûklarını harâb etmek, niçin emr olundu? Nitekim insana,
kendi nefsine düşmanlık etmesini ve nefslerin, Allahü teâlâya düşman olduğunu
bildirdi ve nefs ile cihâd etmeğe cihâd-ı ekber ismini verdi ve Allahü teâlâ neden
rızâsını ve yakınlığını bu cihâda bağladı? Allahü teâlâ, niçin nefsleri kendi başına
bırakmadı? Demek ki bunlar, Allahü teâlânın düşmanlarıdır. Allahü teâlâ, düşmanlarından
intikâm alınmasını istemekdedir. Allahü teâlâ nihâyetsiz merhametinden
dolayı, evvelâ Peygamberleri “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât” sonra bunların
yerine, Evliyâyı ve Ulemâyı da’vetci gönderdi. Bunların dilleri ve kalemleri
ile sevâblarını ve azâblarını bildirerek, özre ve behâneye yol bırakmadı. Allahü
teâlânın irâdesini ve âdetini kimse değişdiremez. Hakîkati bilmeyenlerin ve görmiyenlerin
sözü ile, nizâm-ı âlem bozulmaz. Allahü teâlâ, isteseydi, herkesi doğru
yola hidâyet eder, Cennete sokardı. Fekat, ezelde Cehennemi insanla ve cinle
doldurmak istedi. Allahü teâlânın büyüklüğünü anlayabilen bir kimse, Ona sebebini
soramaz.
Korkusundan Ona kim ağız açabilir;
Teslîm olmakdan başka ne yapılabilir?
Peygambere “sallallahü aleyhi ve sellem” tâbi’ olan, insanları da’vet etmekde
ve emr-i ma’rûf, nehy-i münker etmekde de tâbi’ olur. Bunları yapmayan, Ona tâbi’
olmuş değildir. Azgın kâfirler, Allahü teâlânın düşmanı olmasaydı, (Buğd-ı fil-
– 91 –