SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

hâdiseler karşısında, âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîfleri (Te’vîl etmek), ya’nî ma’nâlarını
çevirip, bunlara uydurmak lâzımdır. Böyle te’vîller çok yapılmışdır. [Şunu
da söyliyelim ki, âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîflere ma’nâ vermek, bizim gibi, câhillerin
işi değildir. Din âlimi olmak, ya’nî dinde söz sâhibi olmak için, ictihâd derecesine
yükselmek lâzımdır. Şimdi dünyâda böyle bir âlim yokdur. Şimdi, âlim olmıyanlar,
çeşidli maksadlarla, din kitâbları yazıyor ve âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîflere,
çala kalem, ma’nâlar verip, Allahü teâlâ böyle söylüyor, Peygamber “sallallahü
aleyhi ve sellem” böyle emr ediyor, diyorlar. İslâmiyyeti oyun hâline sokuyorlar.
Böyle din kitâblarını almamalı, okumamalıdır. Din âlimlerinin sözlerini
değişdirmeden yazan kitâb bulup okumak lâzımdır. Fekat, ne yazık ki, böyle din
kitâbı, bugün hemen yok gibidir. Din büyüklerinin ismini koyarak, onlardan terceme
diyerek satılan kitâbların çoğunda da, ilâveler, değişdirmeler veyâ çıkarmalar
yapılarak, kitâbların zararlı bir şekle sokulduğu acı acı görülüyor. Asrlardan
beri câhillerin bu şeklde kitâblar yazmış olduğunu, hele âyet-i kerîme ve hadîs-i
şerîflere, kendi zemânlarındaki, fen bilgilerinden yanlış olanlarına uydurarak,
yanlış ve gülünç ma’nâlar vermiş oldukları, mevcûd ve hattâ meşhûr ba’zı kitâblarda
esefle görülmekdedir.] İslâm dînine inanmıyanları en çok sevindiren şey, fen
ile isbât edilen, meydânda olan hakîkatleri, müslimânların red etmesi, bunlar kâfirlikdir,
demesidir. Çünki, bu sûretle gençleri aldatmaları çok kolay olur. Fen
adamları, maddenin, hücrenin, canlının ve cansızın yok iken, sonradan var olduğunu
söyledikden sonra, ister denizde tesâdüfen olsun, ister başka dürlü meydâna
gelsin, islâmiyyete zarar vermez. Çünki, herşeyi yapan Allahü teâlâdır.
Üçüncü kısmdan olan sözleri, islâmiyyetde açıkça bildirilmiş olanlara uymıyan
sözlerdir. Bunların hepsi faraziyye, ya’nî zan ile veyâ fen perdesi altında, koyu bir
te’assub ve fen yobazlığı ile söyledikleridir. Herşeyin yokdan yaratılmış olduğu,
Âdem aleyhisselâmın çamurdan yapılan bedeninin, et ve kemiğe dönüp canlanması,
Allahü teâlânın var olduğu ve sıfatları ve kıyâmetde olacak şeyler, tekrâr dirilmek,
îmânın esâslarındandır. Bunlara uymıyan, bunlara olan îmânı bozacak sözlere
inanılmaz. Fen adamı, bunlara uymıyan söz söylemez. Çünki bunlar, fenne uymıyan
şeyler değildir. Herkesi bunlara inandırmak ve aksini söyliyenleri red etmek
lâzımdır).
Âdem aleyhisselâmın evlâdı çoğalarak Arabistân, Mısr, Anadolu ve Hindistâna
yayılmışdı. Nûh “aleyhisselâm” zemânında tûfanda, hepsi boğularak, yalnız gemidekiler
kurtuldu. İnsanlar bunlardan türedi. Zemânla çoğalarak, Asya, Afrika,
Avrupa, Amerika ve Okyanusyaya, ya’nî bütün yeryüzüne yayıldı. Bu yayılma, hem
karadan, hem büyük gemilerle, denizden olmuşdu. O zemânlarda Asyadan Amerikaya
ve Okyanus adalarına, belki kara yolları vardı.
Fen ilerledikce, müslimânların, görmeden, akl ermeden, inandıkları birçok
şeyler, birer ikişer, fen yolu ile anlaşılmakdadır. Meselâ, bugün Avrupa ve Amerikada,
mekteblerde, şöyle okutuluyor: (Eski jeolojik devrlerde, güney kıt’aları arasında
kara yollarının bulunduğu kabûl edilmişdir. Meşhûr Meteoroloji âlimi Alfred
Wegener, Kontinentverschiebung [karaların kayması] nazariyyesini kurmuş
ve beş [bugün için altı] kıt’anın evvelce birbirine bağlı olup, sonra yavaş yavaş ayrıldıklarını
söylemişdir. Başka bir profesör, kıt’alar arasında köprü gibi kara parçaları
olduğunu, Zoocoğrafik tecribelere dayanarak, iddi’â etmişdir. Wegenere göre,
Paleozoikum ve Mezozoikum devrlerinde, kıt’alar birbirlerine yapışık idi. Paleozoikum
sonuna kadar, hayvanlar, Cenûbî Amerika ile Afrika, Asya [doğruca
Hindistândan] ve Avustralya arasında kara yolculuğu yapmışlar, Eosenden i’tibâren
Afrikada yaşayan hayvanlar, karadan, Cenûbî Amerikaya geçmişlerdir) teorileri
öğretilmekdedir.
Görülüyor ki, Âdem aleyhisselâmın toprakdan yaratıldığı ve insanların, yeryüzüne,
Sûriye, Irâk ve orta Asyadan yayıldıkları, fen bilgileri ile de, anlaşılmakda-
– 83 –