SE'ÂDET-İ EBEDİYYE - Hakikat Kitabevi

leri, dünyâda cezâlarını çeker. Kâfirlere, yalnız bir emr verilmiş, onlardan yalnız
birşey istenilmişdir. Bu bir emr, îmân etmeleri, müslimân olmalarıdır. Kâfirler, bu
emri dinlemedikleri için, biricik suç işlemiş oluyorlar. Fekat bu suç, en büyük suçdur.
Bu suçun cezâsı, pek büyük, çok acı ve sonsuzdur. Dünyâda böyle cezâ olamaz.
Bu sonsuz cezâ, bunlara, âhıretde, Cehennemde verilecekdir].
Diyorsunuz ki, câhiller, ahmaklar, [nemâz kılanlarla, oruc tutanlarla, islâmiyyete
uyanlarla] alay ediyor. [Bunlara gerici diyor.] Allah, dostlarına niçin derdler,
belâlar gönderiyor? İyilikler, ni’metler vermiyor? [Biz Onun emrlerini yapmıyoruz.
Bize cezâ verse yâ? Oh! Biz râhat, istediğimiz gibi zevk, safâ ediyor, keyf sürüyor,
hîle ile, yalan ile, dünyânın tadını çıkarıyoruz. Sizler, nemâzla, orucla vakt
geçiriyor, dünyâ zevklerinden kaçıyor, sıkıntı içinde yaşıyorsunuz! Bu sıkıntılar yetişmiyormuş
gibi, Rabbiniz, derdleri, belâları da size veriyor. Müslimânlık se’âdet
yolu olsaydı, siz bizden dahâ râhat, dahâ tatlı, dahâ mes’ûd yaşardınız diyorlar].
Böyle bayağı sözlerle, bu sevgili kullara inanmıyorlar.
Kâfirler, insanların en iyisine de böyle söylerdi. Furkân sûresi, yedinci [7] âyetinde
meâlen, (Kâfirler: Bu nasıl Peygamberdir? “sallallahü aleyhi ve sellem”. Bizim
gibi yiyip içiyor, sokaklarda geziyor. Peygamber olsaydı, kendisine melek gelirdi.
Yardımcıları olur, bize onlar da haber verir, Cehennem ile korkuturlardı. Yâhud,
Rabbi, para hazîneleri gönderir, yâhud, meyve bağçeleri, çiftlikleri olur, istediğini
yirdi dediler...) buyuruldu. Bu gibi sözler, âhırete, Cennete, Cehenneme
inanmıyanların, ilerisini göremiyenlerin sözleridir. Cennet ni’metlerinin, Cehennem
azâblarının sonsuz olduğunu bilen kimse, dünyânın birkaç günlük belâlarına,
sıkıntılarına hiç ehemmiyyet verir mi? Bu derdlerin, sonsuz se’âdete sebeb olacağını
düşünerek, bunları ni’met olarak karşılar. Câhillerin sözlerine aldırış etmez.
Derdler, belâlar, sıkıntılar, muhabbetin, sevginin, şaşmıyan şâhidleridir. Ahmakların
bunu anlamamasının ne ehemmiyyeti olur. En iyisi, böyle câhillerle konuşmamalı,
[radyolarını dinlememeli, filmlerini, gazetelerini ve kitâblarını görmemelidir].
6. cı cevâb: — Belâ, kemend-i mahbûbdur [sevgilinin, âşıkını kendine çekmek için
gönderdiği kemenddir]. Âşıkları, sevgiliden başka şeylere bakmakdan koruyan bir
kamçı gibidir. Âşıkları, sevgiliye döndürür. O hâlde, derdlerin, belâların dostlara
gönderilmesi lâzımdır. Belâlar, dostları, sevgiliden başka şeylere düşkün olmak günâhından
korur. Başkaları, bu ni’mete lâyık değildir. Dostları, zorla sevgiliye çekerler.
İstediklerini derd ve belâ ile çekerler ve onu mahbûbluk derecesine yükseltirler.
İstemediklerini başıboş bırakırlar. Bunların içinden, se’âdet-i ebediyyeye lâyık
olan, kendisi doğru yola gelip, çalışarak, uğraşarak, lutf, ihsâna kavuşur. Böyle
yapmıyan, başına gelecekleri düşünsün!
Görülüyor ki, seçilenlere, belâ çok gelir. Çalışanlara, uğraşanlara o kadar çok
gelmez. Bunun içindir ki, seçilmişlerin reîsi, beğenilmişlerin, sevilmişlerin baş
tâcı olan Peygamberimiz “aleyhi ve alâ âlihissalâtü vesselâm”, (Benim çekdiğim
acı gibi, hiçbir Peygamber acı çekmedi!) buyurdu. O hâlde, derd ve belâlar, öyle
usta bir kılavuzdur ki, dostu dosta, şaşmadan kavuşdurur. Sevgiliden başkasına bakmakla
onu lekelemekden korur. Ne kadar şaşılır ki, âşıklar, hazînelere, milyonlara
mâlik olsa, hepsini verip, derd ve belâ satın alır. Aşk-ı ilâhîden haberi olmıyan,
derd ve belâdan kurtulmak için, milyon harc eder.
Süâl: Ba’zan, dostlar, derd ve belâ gelince, üzülüyor. İstemediği anlaşılıyor. Bunun
sebebi nedir?
Cevâb: O üzüntü ve isteksizlik, görünüşdedir. Tabî’atden, maddesindendir. Bu
isteksizliğin fâideleri vardır. Çünki, bu isteksizlik olmasa, nefs ile cihâd, düşmanlık
edilemez. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” vefât edeceği zemân, görülen
sıkıntısı, nefs ile cihâdın son parçaları idi. Böylece, son nefesi de düşman ile
mücâdelede geçmiş oldu. Ölüm ânında en şiddetli mücâdeleyi yapdı. İnsanlık sı-
– 520 –