Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Co nam pomogą warunki, jeśli huragan wywróci domy do góry nogami - rzekł Fritz. - Ja już mam
za sobą niejedno pampero, ale taki huragan to podobno coś całkiem innego. W tej chwili nie
dałbym za swoje życie nawet złamanego grosza. Niech pan popatrzy na niebo. Czy to można
jeszcze nazwać niebem? Nie, to wygląda jak prawdziwe piekło. Nie ma co mówić, piękny
firmament, ale kiedy zaciąga się miedzią i siarką, to strach człowieka oblatuje. Nie mam też
żaufania do tego osiedla. Osiedle Wymordowanych! Czego można się po nim spodziewać?
W panującym półmroku widać było, że jechali po terenie poroś-niętym niską trawą, a tu i ówdzie
wyrastały małe pagórki. Potem 217 pagórki stawały się coraz liczniejsze i wyższe. Miały
przeważnie kształt z lekka zaokrąglony, ale na niektórych wznosiły się ostre skały.
-Tb mnie uspokaja-rzekł bart Jaguar.-Najlepsze schronienie możemy znaleźć po pólnocnej stronie
stromej skały. A, że każdy, kto się tu osiedla, musi się liczyć z warunkami jakie panują w tej
okolicy, a więc i z niszczącymi nawałnicami, to należy się spodziewać, że schronienie, do
którego zmierzamy, położone jest na takim zabezpie-czonym terenie.
Wkrótce okazało się, że jego przypuszczenia były słuszne. Pomię-dzy pagórkami dotarli do
szerokiej doliny otoczonej od południa stromą wyskoką skałą, a od północy łagodnie zaiesionymi
wzgórzami. Na dnie doliny rosły niskie krzaki i obfita trawa, w pobliżu skał znajdowało się sześć
domów, które kiedyś tworzyły osiedle. W Gran Chaco było dawniej dużo takich osiedli. Dziś
jeszcze można natrafić na ich ruiny. Biali przybywali do krainy czerwonoskórych, tu się osiedlali i
zachowywali jak legalni właśćiciele, ani myśląc o zapłacie czyjakimkolwiek odszkodowaniu.
Wybierali sobie najlepsze i najbar-dziej żyzne miejsca, zabijali każdego czerwonoskórego, który
się odważył zakwestionować ich samowolę. Ale ponieważ nie przybywały dalsze grupy białych,
osadnicy byli zbyt słabi, by stawić opór coraz liczniejszym Indianom, więc albo zawęzasu się
wycofywali, albo zo-stali wymordowąni, jeśli zbyt uparcie trzymali się ziemi. Ziemia zdziczała,
wiatr nawiewał nasiona na budynki, wyrastały na nich krze-wy i drzewa. Pnącze czepiało się ścian
i dachów, przykrywając je warstwą butwiejących liści.
Lecz Osiedle Wymordowanych nie wyglądało na ruinę. Zachowało się całkiem nieźle. Sciany
domów zbudowane były z mocnych pni wpuszczonych głęboko w ziemię, dachy pokryte były
grubą warstwą trzciny przymocowanej mocnymi sznurami z łyka. Zarówno sznury, jak i trzcina
stawiały nawałnicom opór i nawet najdzikszy orkan nie mógł ich uszkodzić. Ściany z desek
wykazywały również dużą odpo-rność. Były;co prawda całe porośnięte pnączem i innymi
roślinami, 218 aie nie zostały naruszone, przeciwnie, roślinność utworzyła na nich grubą warstwę
ochronną, przez którą nie przenikał ani wiatr, ani deszcz. Wokół domów rosły krzaki, z których
wystrzelały wiekowe drzewa.
Gdy jeźdźcy skręcili za skały i ujrzeli te szare domy”wódz Camba zawołał:
- Jesteśmy na miejscu! Puście konie wolno, a sami skryjcie się szybko pod dachy. W środku
huragan nic nam nie zrobi.
- Nie, tak nie można = rzekł brat Jaguar. - Nie możemy puścić koni, uciekną podczas huraganu.
Muszą razem z nami wejść do domów, które należy przedtem oczyści~.
- Z czego? - zapytał porucznik Verano.
- Nie wie pan z czego? No to zaraz pan zobaczy.
Wezwał na tyły każdego budynku po kilku swoich ludzi i kazał im tam krzyczeć, hałasować oraz
oddać kilka strzałów. Gdy wykonali ten rozkaz, zrozumiano, co brat Jaguar miał na myśli, mówiąc
o oczysz-czeniu. Było dość jasno i dało się rożpoznać rozmaite stworzenia, które zostały spłoszone
krzykiem i strzałami, a teraz wyskakiwały na zewnątrz. Była wśród nich nawet puma.
-‘I~raz są tam najwyżej jeszcze węże, których należy się wystrze-gać -. rzekł przezorny przywódca.
- Zapędźcie najpierw konie do czterech najbliższych domów. W dwóch pozostałych schronimy
się sami. Potem trzeba nazbierać suchego drewna, byśmy mogli rozpalić ogień, ale szybko, bo
za chwilę się zacznie!