Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Camba w walce z Abiponami. Gdy podniecenie ucichło, Indianie ustawili się, by ze swoim
gościem pójść do wioski. Mężczyźni szli przodem, trójkami, za nimi podążały dzieci, po nich
goście. Wódz stanął na czele pochodu.
Wieś składała się z około osiemdziesięciu lepianek pokrytych da- , chami z trzciny. W ogródkach
rosły kwiaty; na polach obok zboża uprawiano rozmaite jarzyny, stanowiące w przeważającej
części po-żywienie ludzi, którzy jadają mało mięsa. Za polami ciągnęly się lasy aż do wielkiej
równiny, na której pasły się konie i bydło. Bydła było około sześćdziesięciu sztuk, koni zaledwie
trzydzieści. Stanowiło to całe bogactwo wsi.
Wszyscy zsiedli z koni. Wódz wygłosił przemówienie, w którym opowiedział swym poddanym, co
przeżył i że nadciągają Abiponi. Gdy skoficzył, zabrał głos ojciec Jaguar. Powiedział, że zamierza
rozdzielić 256 przyprowadzone konie i częśćstrzelb jako dary. Oczywiściewzbudziło to ponownie
ogólną radość. Porucznik Verano pozwolił sobie wów-czas co prawda na uwagę, że nikt nie ma
prawa oddawać zagarniętych koni, bo czę~ć z nich należy także do niego, a cóż dopiero strzelb!
Lecz Hammer na to nie zważał.
Zaczął zapadać zmierzch. Rozładowano konie, pozwolono im na-poić się w Czystym Strumieniu,
po czyxń popędzono je na pastwisko, gdzie miały wypocząć. Stamtąd przyprowadzono kilka sztuk
bydła, które zamierzano zarżnąć, by przygotować ucztę dla gości. Rozpalono ogniska i przy ich
blasku rozpoczęła się niezwykła krzątanina. Ludzie na razie jakby nie myśleli o grożącym im
niebezpieczefi-stwie ze strony Abiponów. Słyszeli, że wróg jest jeszcze daleko i wiedzieli, że
ojciec Jaguar jest wśród nich. Z tym człowiekiem czuli się bezpieczni.
Mięso przyrządzano tutaj i spożywano tak samojak u gauczów. Do tego Indianie pili
sfermentowany napój przygotowany z owoców chanar, prosopis dultis i jedli ciasto, które kobiety
piekły z mąki kukurydzianej albo innej w gorącym popiele.
Po uczcie odbyła się narada z udziałem wszystkich białych i wodza. l~raz ojciec Jaguar zdradził
swój plan.
Nazajutrz rano mieli rozdzielić strzelby i pouczyć Indian, jak się nimi posługiwać. O właściwej
porze mieli się udać do Doliny Wy-schniętego Jeziora, setka Camba miała się ukryć w lesie. Gdy
zobaczą, że na~dchodzą Abiponi, mają czekać, aż ci również wejdą tu i znikną w dolinie. Wówczas
wyskoczą ze swoich kryjówek i obsadzą wejście, aby Abiponi nie mogli się już wycofać.
Inni Indianie mieli się ukryć w samej dolinie, za drzewami, by w odpowiedniej chwili wyjść z tej
bezpiecznej kryjówki i rozpocząć walkę. Szczegółów nie można było z góry przewidzieć. Camba
trzy-mali się w pobliżu siebie, tak, by jeden mógł po cichu przekazywać następnemu rozkazy ojca
Jaguara. Należało działać dokładnie według rozkazów.
257
Wszysey zaaprobowali ten plan, prócź porucznika Verano. ‘T~n
rnilczał, a gdy wszyscy wyrazili zgodę, rzekł, zwracając się do ojca
Jaguara:
- Pafiski plan byłby całkiem dobry, gdyby się powiódł. Tylko wątpię, czy tak się stanie.
- Poczekamy, zobaczymy - odparł Hammer obojętnie.
- Dlaczego czekać? Siła dzielnego żołnierza polega na tTziałaniu, a nie na czekaniu. Atakujący
zawsze ma przewagę, o czym pan chyba nie wie.
- Wiem o tym równie dobrze jak pan.
- Więc dlaczego nie chce pan atakawać?
- Owszem, chcę. Ale dopiero kiedy zwabię wroga w pułapkę.