Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

278
Już miał się podnieść, ale Hammer pociągnął go na dół i rozkazał:
- Zostafi! Chcesz wszystko zepsuć? Czy widzisz, gdzie znajdują się nasi wrogowie?
- Nie. Jest ciemno, ale już sobie poszli.
- Może. Nawet prawdopodobnie. Zostawili tych biedaków na gałęziach, by możliwie jak najdłużej
się męczyli i dopiero potem wydadzą ich na pastwę krokodylom. T~raz zapewne będą zbierać
drzewo na ogniska. Są więc w pobliżu. Dopiero kiedy zapalą ogniska, będziemy mogli ich
obserwować i wtedy ryzyko nasze nie będzie takie wielkie.
- Zostawią straże’pod drzewem.
- Załatwimy ich nożami. Właśnie ich okrutny zamiar przedłuże-nia tortury dowodzi, że czują się
pewni. Mamy czas.
- Jestem innego zdania. Wróg musi sobie zdawać sprawę, że jesteśmy blisko.
- Kto wie, co ten Fritz im powiedział. Kiedy idzie o życzenie jego pana, popełni największe
głupstwo. Ale poza tym to bardzo sprytny chłopak i nie sądzę, by cokolwiek zdradził.
Teraz ujrzeli, jak na równinie rozbłyskają ogniska. Obóz był dość daleko, od bagna i brąt Jaguar
ujrzał ku swemu zadowoleniu, że drzewo, na którym wisieli więźniowię, zasłonięte było zaroślami,
co mogło ogromnie ułatwić ich ratunek.
Indianie wciąż jeszcze zbierali drzewo i trzcinę do podsycania ognisk. Należało więc czekać, a ~o
było niemal ponad siły starego Anciana.
- Senior, jeśli wkrótce nie wyruszymy, to gotów jestem popełnić głupstwo. Mógłbym tych łotrów
udusić.
- Bądź cicho! We mnie gotuje się o wiele bardziej niż w tobie: Nie masz,pojęcia, co odczuwam od
kwadransa. Na pewno mnie trudniej jest zmusić się do spokoju niż tobie. Ale widzę, że teraz
rozdzielają mięso. 1b przyciągnie ludzi i długo zatrzyma.
Abiponi zgromadzili się w jednym miejscu. Ci, którzy jeszcze 279 zbierali opał, także tam
pospieszyli. Skraju bagna ~nikt teraz nie obserwował. Ogniska pod drzewem nie podsycono i nie
paliło się już dość jasno. ‘Pak, że z obozu nie było bardzo widoczne. Brat Jaguar zerwał się i
pobiegł do drzewa, za nim Anciano. Zarośla zasłaniały ich przed obozującymi przy ogniskach.
‘I~raz należało działać szybko, ale ostrożnie.
Brat Jaguar schwycił swoje lasso, przygotował do rzutu i zawołał zduszonym głosem do
wiszących:
- Nadeszła pomoc. Trzymajcie się sztywno i nieruchorno, póki nie staniecie na twardym gruncie!
Rzucił lasso tak zręcznie, że jego koniec owinął się dokoła tułowia doktora. Potem nakazał
Anciano:
- Odwiąż rzemień, na którym on wisi, ale trzymaj go. Niech się przesuwa po gałęzi tak, bym mdgł
przyćiągnąć doktora na swoim lassie.
Anciano zrobił, jak mu kazano. Odwiązał lasso od pnia, ale mocno je trzymał, aby doktor nie wpadł
do wody. Potem je puścił, a Hammer przyciągnął balansującego między niebem a ziemią doktora
na brzeg. Jeden ruch nożem i ramiona uczonego były wolne. Chciał coś powie-dzieć i zdjąć z
siebie lasso. Lecz brat Jaguar rozkazał:
- Niech pan stoi spokojnie i nic nie mówi. Lasso pozostanie na razie na pańskim ciele.
Nie miał na myśli swojego lassa, które już odwiązał, lecz to, na którym doktor wisiał. ‘I~raz
zarzucił lasso na Fritza i chłopak w taki sam sposób jakjego pan został przeniesiony na twardy
grunt. Po czym powiedział:
- Oni powinni myśleć, że zerwały was i pożarły krokodyle. Dlatego nie mogę was ani odwiązać,
ani odciąć, tylko urwać. Ponacinał rzemienie tuż przy ciałach ocalonych, a następnie je