Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

;
142
- Oczywiście ukradli.
- Jaką mieli broń?
- Oszczepy, łuki, strzały i rury do dmuchania.
- A więc mają zatrute strzały i trzeba się ich wystrzegać. Co zrobimy? Czy możemy ich
wyminąć?
- Nie. Przejście jest zbyt wąskie.
- Więc przeczołgamy się po~ drzewami obok nich.
- Nie da rady. Las jest nie do przebycia. Pnącza tworzą zbitą masę, przez ktbrą człowiek się
nie przedrze. Już teraz skrajem lasu nie mogłem się podczołgać na tyle, by móc dokładnie
policzyć ludzi.
- Więc nie możemy iść naprzód?
- Nie. Musimy się cofnąć i poszukać innego przejścia. Chodź, panie!
Zawrócili, aż znów dotarli do trawiastego pasa nad rzeką i ruszyli w poprzednim kierunku
wzdłuż lasu, który łukiem skręcał na północ.’ Minęto południe, słońce chyliło się ku
zachodniemu horyzontowi.
Kiedy przecinali otwartą prerię, ujrzeli nagle na południu samo-tnego jeźdźca, który zbliżał się
galopem. Jednocześnie spostrzegii przed sobą w trawie ciemną linię, szeroki ślad, prowadzący na
północ. Jeździec najwyraźniej jechał tym śladem. Zatrzymali się.
- Co zrobimy? - zapytał Inka. - Czy mu umkniemy?
-To niemożliwe-odparł starzec. - Onjest szybszy i dogoninas.
Zresztą nie musimy się obawiać pojedynczego człowieka.
- Nawet jeśli należy do Abiponów?
- Nawet wówczas, bo zanim ich sprowadzi, my będziemy już daleko. Zresztą zdaje mi się, że to
biały.
Jeździec oczywiście też ich zobaczył i jechał w ich kierunku. Zatrzy-mał konia, pozdrowii ich i
zapytał po hiszpafisku:
- Czy wolno mi zapytać, seniores, skąd idziecie?
- Idziemy z Parany - odparł Anciano uprzejmie w tym samym JęzS’ku.
- A dokąd zmierzacie? ‘
- Przez Gran Chaco w góry.
- Kim jesteście? .
- Jesteśmy Indianami, nie należymy do żadnej partii i żyjemy w pokoju z białymi.
- Tb mnie cieszy. Nazywam się doktor Parmesan Rui el Iberia de Sargunna y Castelguardiante.
- Bardzo długie i chyba bardzo szlachetne nazwisko, prawda, seńior?
-‘Tak. Pochodzę z Kastylii, gdzie moi przodkowie zamieszkiwali pałace i zamki. Ale ponieważ
panowie chcą jechać w góry, przychodzi mi na myśl, cźy nie należycie przypadkiem do ludzi
brata Jaguara?
- Brat Jagttar? Czy ten slynny człowiek jest tutaj?
- Tak. Szukam go. Sądzę, że ślad, który widzicie przed sobą jest jego. A więc nie należycie do
niego?
- Nie, ale bardzo byśmy się cieszyli, gdybyśmy mogli się z nim spotkać. Na pewno by pozwolił,
abyśmy się do niego przyłączyli.
143
A więc sądzi pan, że to jego ślad?