Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Będziemy musieli większość dalszej drogi do Barranca del Homicidio odbyć piechotą. Mądrze
postąpiłeś, że ukatrupiłeś kapitana. ‘I~raz ci dwaj nie mają pojęcia, dokąd zmierzamy. Posłuchaj!
Przekonasz się, że miałem rację!
Rozległy się dwa strzały, po czym oba konie padły pod kulami Hammera. Gambusino przejrzał
zamysł brata Jaguara. Gdy obaj zbiegowie zeskoczyli z koni i wpadli do lasu, stary Anciano
zawołał zadowolony:
- Widzi pan, że ich dopadniemy, ukryli się w zaroślach. ‘I~raz ich mamy. Szybko, trzeba ich
złapać!
Chciał zmusić końia do szybszego biegu, by jak najprędzej dotrzeć do miejsca, gdzie tamci dwaj
zniknęli, lecz Hammer, jadący tuż przy nim, ująłjego cugle i po chwili udało mu się poskromić
konia.
- Co ci przyszło do głowy? - rzekł. - Chcesz jechać na pewną śmierć? Musimy się zatrzymać.
- Zatrzymać? - odparł stary ze zdziwieniem. - Przecież nam umkną! W tym łeśnym gąszczu ukryją
się tak głęboko, że nie zdołamy ich znaleźć.
- Nie, nie zagłębią się w las. Założę się, że zatrzymali się na skraju
312 i czekają na nas ze strzelbami w rękach. Jeśli się zbliżymy, będą do nas strzelać.
-Ma pan rację, o tym nie pomyślałem. Ale czy pozwolimy umknąE tym łajdakom?
Brat Jaguar przez chwilę patrzył ponuro przed siebie, po czym rzekł:
- Niepozostaje nam nic innego niż zawrócić.
- Ale ja ~ńszę schwytać tego mordercę.
-Ja też chcę ich dopaść, ale jeśli teraz damy się ponieść emocjom i zaniechamy ostrożności, to oni
nas będą mieli, nie my ich.
- Czy nie ma żadnego sposobu, senior? Ma pan takie doświadcze-nie i wie zawsze, jak należy
działać. Czyżby właśnie teraz, kiedy jesteśmy tak blisko, zawiodła pana bystrość umysłu?
-Nie, nie tak całkiem, jak ci się wydaje-odparł Hammer, a twarz mu się trochę rozpogodziła. -
Musimy ich puścić, ale tylko na razie. Znamy miejsce, gdzie się teraz znajdują i pójdziemy ich
‘śladem.
- Ale teraz nie możemy, dopiero później.
- Owszem! Teraz musimy wrócić do doliny, gdzie moja obecność będzie bardziej potrzebna niż
tutaj.
- Wtedy oba łotry wyjdą, dosiądą koni, które stoją na skraju i odjadą. W ten sposób wysforują się
tak, że nie zdołamy ich dogonić.
-Będą musieli iść pieszo. Ja się tym zajmę.
Wziął swoją dubeltówkę i wycelował w miejsce, gdzie stały konie zbiegów. Obie kule trafiły tak
celnie, że zwierzęta od razu padły. Brat Jaguar zawrócił konie, nie oglądając się. Anciano podążył
za nim. Gdy przyjechali do Doliny Wyschniętego Jeziora, przywitała ich gromada Camba, ktbrzy
mieli pilnować wejścia do doliny. Dówodził nirni ‘Iiwarda Czaszka. Na pytanie brata Jaguara, co
się dzieje w dolinie, odparł:
-Dzieje się tak, jak się spodziewali~my, senior. Jesteśmy zywcięż-cami.
- Zb zrozumiałe, bo Abiponi nie mieli możliwości nas pokonać.
313
Czy po moim odjeździe więcej nie strzelaliście?
- Tylko kilka razy, senior.
- Dlaczego? - unibsł się Hammer. -To istne morderstwo.
- Przecież to nasi wrogowie, gdyby zwyciężyli, wybiliby nas co do jednego. 0