Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Z całą pewnością - uspakajał go Fritz.
- Księżyc jest taki cienki jak ostrże noża i prawie nie widać drogi.
- Ja nie,polegam na księżycu, lecz na swojej pamięci. Dokładnie pamiętam kierunek, jak gdybym
dwadzieścia lat był tutaj listońoszem. ,::v,;
Owszem, Fritz znał kierunęk i jechał dobrzc, ale kiedy znaleźli się ~
pod lasem, nie mógł znaleźć miejsca, gdzie przed trzema dniami
wyszli z niego na wolną przestrzeń. Musiel i więc zsiąść z koni i czekać,
aż wzejdzie słońce. Ale nawet wtedy róine miejsca wydawały im się
tymi właściwymi i musieli wielokrotnie zawracać. Już od dwóch go-
dzin było widno, kiedy przypadkiem natrafili na ślad brata Jaguara,
;.
który mógł im teraz służyć za kierunkowskaz. ‘Ii~op ten tak długo się zachował, ponieważ trawa
była wysoka i gęsta, a jeźdźcy nie uznali za ‘.;~’,.I konieczne, by zachować ostrożnośó. Jechali
więc teraz tym śladem i ;,’.r:. szczęśliwie przebyli las aż do małego strumyka, a potem kierując się
‘>:;ź~ nim, zjechali do Doliny Wyschniętego Jeziora.
264
‘Iixtaj pozwolili koniom się napić i trochę wypocząć, po czym ruszyli w dalszą drogę. Widzieli
teraz wyraźnie ślady brata Jaguara i jego obu towarzyszy. Gdy mieli już za sobą dolinę, Fritz,
zamyślony, zatrzymał się, spojrzał z konia na ślad i rzekł:
- Wydaje mi się, że brat Jaguar zmylił drogę.
- Dlaczego? Co masz na myśli?
- Pojechał za daleko w lewo. Wtaściwa droga powinna prowadzić bardziej w prawo.
-.Chyba się mylisz. Brat Jaguar nie mógł pojechać złą drogą.
- Ale jak zbiorę razem moje pięć rozumów, to dochodzę właśnie do takiego wniosku. Kiedy tu
jechali~my, droga była prosta jak drut. A teraz widzę, że trop prowadzi za bardzo na lewo.
Więc jak teraz pojedziemy?
- Właśnie tym śladem. Na pewno natrafimy na bagno.
- Posłucham pana. Niech tak będzie.
Jechali więc dalej. Minęło kilka godzin, zaczął się piaszczysty grunt i już nie było widać śladów.
l3rzymali się dotychczasowego kierunku, choć okolica wydawała im się nieznajoma. Znów minął
dłuższy czas, Frifz zatrzymał konia i rzekł:
- A jednak się nie omyliłem, pojechaliśmy źle. Powinniśmy już dawno dotrzeć do bagna.
-To prawda. Ale brat Jaguar nie mógł zmylić drogi.
- Więc miał jakiś powód, aby ominąć bagno.
--- A my straciliśmy cenny czas. Co teraz zrobimy? Czy mamy zawrócić do Doliny Wyschniętego
Jeziora?
- Tego nie zrobię za nic na świecie. Wysunęliśmy się za bardzo do przodu, musimy więc zawrócić i
kierować się w prawo. Jeśli i wtedy nie dojedziemy do bagna, to niech mnie usmażą na maśle i
zjedzą! Ruszyli w proponowanym przez Fritza kierunku i rzeczywiście po pewnym czasie
zobaczyli nadbrzeżne drzewa bagna. Niestety dzień miał się ku koficowi i słofice już prawie
zaszło. Nad bagnem zsiedli z koni i poprowadzili je ostrożnie w pobliże 265 miejsca, gdzie
pozostawili kości..
-‘I~raz trzeba się uwijać - rzekł Fritz. - Za godzinę zapadnie noc. Do tej pory musimy załadować
kości na siodła. A potem w nogi!
- Nie pozostaniemy tutaj?
-- Nie. Dziś jest ostatni dziefi i mogliby przybyć tu Abiponi. To by dopiero mieli gratkę, gdyby tak
zgarnęli pana i mnie! Zabierajmy się żwawo do roboty, ale niech się pan wystrzega krokodyli.
Dziś dopiero widzę, ile ich tu jest.