Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Nikt nie odpowiedział. Brat Jaguar ciągnął dalej:
- Kto jedynie miał prawo nosić złotą maczugę, czyli humanczuay?
Władca Peru. I ta maczuga zdradza mi, że Hauka jest potomkiem Inków.
- Pan się myli, senior - wyrwało się staremu Anciano.
- Nie mylę się. Nie staraj się mnie zwodzić. Przechowam tę tajemnmicę równie niezawodnie, jak ty
przechowujesz ją w swojej piersi. A w ogóle nie musicie robić tajemnicy z pochodzenia tego
młodziefica.
- Musimy! Niech pan sobie przypomni, jak nas prześladowano!
- Was? Nic o tym nie wiem. Waszych przodków tępiono ogniem
,
mieczem i trucizną, to prawda. Ale od tamtej pory czasy się zmieniły i nikt nie będzie nastawał na
wasze życie z powodu waszego pocho-dzenia.
-Tak pan tylko sądzi. My jednak jesteśmy przekonani o czymś 232 wręcz prżeciwnym.
- Więc masz szczególny powód, by zachowywać ostrożność i milczenie. Okoliczność, że Hauka
jest dzieckiem Inków, niczym mu nie zagraża, ale coś innego mogłoby się stać dla niego
niebezpieczne.
- Co takiegó, senior?
- Gdybyście w związku z jego pochodzeniem mieli pewne nadzie-je, które nigdy nie mogą się
ziścić.
- Nigdy, doprawdy nigdy?
- Nigdy, powiadam wam! Żyjecie wśpomnieniami, nie wiecie nic o współcżesnym świecie, o
życiu. Marzycie. Niech wasze marzenia pozostaną marzeniami, które nigdy się nie ziszczą. Nie
mam prawa głębiej wnikać w wasze sprawy. Chciałem się dowiedzieć czegoś cał-kiem innego:
Co to za sprawa z tą spinką? Jestem przekonany, że dobrze odgadłeś, iż zmarły, którego skalp
znajduje się w posiadaniu Antonia Perilla, pochodzi z głowy twego znajomego. Kim był ów
człowiek?
Anciano wahał się, wobec czego brat Jaguar dodał:
- Pytam w określonym zamiarze, nie z czczej ciekawości. Odpo-wiadając, prawdopodobnie i ty byś
na tym skorzystał.
- Gdybym odpowiedział, zdradziłbym tym samym naszą tajemni-
-To by wam nie zaszkodziło. Powiedz mi przynajmniej, gdzie ten człowiek został zabity.
- Nie wiem dokładnie.
- Nie wiesz także, w jakiej okolicy?
- Tb wiem, owszem, ale chyba pan jej nie zna.
- Jeśli o mnie chodzi, to więcej Swiata zwiedziłem, niż myślisz.
- Więc proszę powiedzieć, czy żna pan miejsce o nazwie Barranca del Homicidio, czyli Wąwóz
Morderców?
- Nie tylko znam nazwę, lecz byłem tam dwukrotnie. Wspinałem się tam z Salina del Condor.
- ~’ak, z Salina del Condor. Położona jest niedaleko wąwozu, 233 byłem tam wieie razy.
- I jesteś przekonany, że twój znajomv tam został zabity?
-Tak.
- Dlaczego tak myślisz?
-Towarzyszyłem mu w pobliże i musiałem pozostać, by na niego czekać, tak mi rozkazał.
- Aha, rozkazał ci? ‘I~n; kto rozkazuje, jest panem, ten kto słucha jest poddanym, sługą. Czekałeś
daremnie na jego powrót?
- Tak. Czekałem dwa pełne dni. Potem zacząłem się o niego obawiać. Poszedłem jego śladem do
miejsca, do którego zmierzał. Nie znalazłem go. Przeszukałem wszystkie doliny i jary, byłem na
wszy-stkich górach i wzniesieniach. Wróciłem do domu i zabrałem przyja-ciół, aby pomogli mi