Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Testament Inki
Nazwa Barranca del Homicidio, czyli Wąwóz Morderców, brzmia-ła niesamowicie, a otoczenie
odpowiadało temu określeniu. Na za-chodzie wznosiły się martwe nagie skały, na zboczach i w
dolinach nie było śladu roślinności, Sam wąwóz opadał tak stromo w dół, że można tam było się
dostać tylko pieszo. Także i tu nie było nigdzie roślinności, tylko na krawędzi, gdzie jeźdźcy zsiedli
z mułdw, widać było kilka wyrwanych z ziemi korzeni. Ludzie, którzy tu uprzednio przebywali,
zużyli część z nich jako opał. Skała była tak gładka, że nawet kopyta mułów nie pozosta-wiały na
niej żadnych śladów. Niedaleko obozujących nad rozpadliną znajdował się wielki blok skalny,
tworząc schronienie dla jednej osoby. Brat Jaguar rzekł do Anciana wskazując na tę skałę.
- Pod tym głazem tkwił zapewne Ańtonio Peritlo, czekając na Inkę, zanim go następnego ranka
zamordował. Nie ma tu innego miejsca, gdzie by można się schować. A tam w głębi, w ukryciu,
spoczywa tajemnica skarbu.
Obaj rozmawiali teraz o icjalnie w obecności wszystkich o skarbie, mówiąc przy tym również o
Ince, ponieważ stary Anciano i Haukaro-pora podczas ostatnich dni pozbyli się swej
powściągliwości.
366
-‘Tdm, po tamtej stronie przepaści jest miejsce, którego szukają te dwa łotry. - odparł Anciano.
- Znasz je?
-‘Iak:
- Hauka także?
- Nie. Dla niego było to do tej pory tajemnicą, niedawno dopiero osiągnął wiek, w którym zgodnie
z wolą jego ojca miał posiąść całko-witą tajemnicę.
- Czy dowie się tego od ciebie?
-‘Idk.
- Więc ty znasz tę tajemnicę? ‘
- O tyle, o ile było to konieczne, by pokazać Haukaroporze drogę.
- Czy skarb jest zakopany w ziemi? Mam na myśli, czy trzeba wykopać jamę, a potem ją zasypać?
- Nie, znajduje się w pieczarze, w starej sztolni, którą wydrążyli nasi przodkowie w poszukiwaniu
złota i srebra. Ale nic nie znaleźli, a kiedy dotarli do szerokiej podziemnej szczeliny, tak
głębokiej, że nie było słychać rzuconego tam kamienia, przestali drążyć i zasypali wejście.
Położenie sztolni było jednak znane i kiedy przodek Hauki uciekał wraz z wiernymi mu ludźmi,
przybył tutaj, by ukryć wszystko, co ocalił ze swych skarbów. Pbźniej dopadli go wrogowie i
zabili wszystkich prócz dwóch, którym udało się umknąćł jednym z nich był Inka, drugim mój
przodek. ‘I~jemnicę dziedziczyli potomkowie tam-tych dwóch aż do Haukaropory i ja. Wiem,
gdzie jest piećzara, ale nigdy nie byłem w jej wnętrzu, ponieważ tylko mój władca, ojciec
Hauki, miał prawo tam wchodzić. Dziś wskażę Haukaroporze wejście i jeśli on mi pozwoli,
ujrzę po raz pierwszy przedmioty znajdujące się w pieczarze.
-Oczywiście, że ci pozwolę, mój stary, wierny Anciano! -zawołał Hauka. - Jesteś moim drugim
ojcem i to, co należy do mnie; jest także twoją własnością.
- Dziękuję ci - rzekł stary z radością: - Jedyne, czego pragnę,
367 to żebyś mnie nadal obdarzał swoją miłością. Mam jednak jeszcze jedno pragnienie i proszę,
byś je spełnił.
- Powiedz jakie?
- Wolno było ci wejść do tej jaskini dopiero wówczas, kiedy osiągniesz określony wiek, kiedy już
porywczość młodości zostanie pokonana. Ma to swoje uzasadnienie, gdyż wejście do sztolni
związa-ne jest z pewnym niebezpieczeństwem. Nie wiem, na czym ono pole-ga. ‘Iiwój ojciec, a
mój dawny władca chciał mi to powiedzieć, ale przed ‘ nagłą śmiercią nie zdążył.