Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

czekiwany moment. Nie spostrzegł przy tym, że dokoła obozowiska
widnieją ślady kopyt i stóp, które nie były śladami ani jego, ani
328
jego towarzyszy. Nie spostrzegł również, że wódz zniknął na dłuższy czas z Geronimem. Udali się
do brata Jaguara, by mu powiedzieć, że właśnie dziś Morgenstern obchodzi urodziny. Wiadomość
ta świetnie pasowała do ich przedsięwięcia.
Wreszcie nazbierali dość drewna i rozpalili ogniska. Teraz dopiero Morgenstern spostrzegł, że
Geronimo i wódz zniknęli.
- Chyba się -sprzysięgli przeciwko mnie - narzekał do swego sługi. - Teraz, kiedy wszystko
załatwione, nie ma wodza, a przecież wie, że nie mogę się doczekać.
- Musi pan się uzbroić w cierpliwość- uspokajał go Fritz. - Im dłużej pan czeka, tym większe
okaże się zwierzę, które pan niebawem ujrzy. Niech pan spojrzy, już tamci nadchodą, zaraz
będzie nagroda.
Wódz co prawda wrócił z Geronimem; ale ciekawość małego uczo-nego nie została jeszcze
zaspokojona, ponieważ obaj oświadczyli, że najpierw trzeba się posiliE. Propozycja ta wywołała u
Morgensterna przerażenie. Nie wiedział przecież, że z okazji jego urodzin chciano jeszcze coś
przygotować. Wszyscy się posilali, ale Morgenstern nie mógł przełknąć ani kęsa. Nagle z daleka
rozległ się strzał. Morgen-stern zerwał się na równe nogi i zawołał przerażony:
- Co to było? Kto strzelał? Może znbw w pobliżu są Abiponi?
- Nie, senior - odparł Geronimo. - ‘I~n strzał to znak, że , nadszedł czas, by ujrzał pan to
tajemnicze miejsce. Proszę podać mi ramię, poprowadzę pana.
Ujął doktora pod rękę i poszli przodem, inni podążyli ich śladem. ‘Iakże Fritz ujął wodza pod
ramię i szedł pełnym godności krokiem pomiędzy zaroślami; aż znaleźli się w ciemności, gdzie
Geronimo się zatrzymał i wygłosił krótką mowę.
- Senior, dziś, w dniu pafiskich urodzin, znajduje się pan w miejscu, gdzie ulubieniec pana
przed tysiącami lat złożył swe kości w ostatnim dniu swego życia, aby w pana czułych
ramionach zbudzić się kiedyś na nowo. La enhora buena, La enhora buena!
-La enhora buena - życzymy śzczęścia! - zawołali wszyscy.
329
Jednocześnie zapłonął przed nimi mały płomyk. Przebiegł w górę i w dół. Potem ukazały się inne
płomyki, w których świetle ujrzano szeroką drewnianą podporę, a na niej napis z suchego bambusa;
„Serdeczne życzenia”. Litery podpalono i paliły się kilka minut, tak że słowa były wyraźnie
widoczne.
- Co za niespodzianka! - zawołał doktor. -‘Iix, w Gran Chaco
,
urządzacie fajerwerki z okazji moich urodzin. Ale wolałbym obiecane
zwierzę.
- Hm! - mruknął Fritz nieufnie. - Żeby to tylko nie był piknik, który skończy się tym, że
pańską szanowną osobę okr~ykną zwierzę-ciem olbrzymem. A to co takiego?
Litery się wypaliły, podpora zniknęla. Potem z prawej i z lewej znów rozbłysły małe punkciki
świetlne, które szybko się powiększały i wybuchały wysoko w górę. W odległości około szesnastu
kroków od siebie paliły się dwa potężne ogniska, a między nimi widać było biały szkielet
potężnego zwierzęcia, oparty na dwóch mocnych bambusach.
Z boku stał uśmiechając się brat Jaguar i dziesięciu Camba, którzy
mu pomogli dokonać tego dzieła. Morgenstern jednak widział tylko
ów szkielet. Dech mu zaparło, wyciągnął ramiona i chciał coś powie-