Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Do Gran Chaco, do ‘Ii~cuman, a może jeszcze dalej.
- Mam bardzo dobre konie na sprzedaż. Niech wasza miłość pofatyguje się za mną na
dziedziniec.
‘= Otworzył boczne drzwi prowadzące na dziedziniec. Obaj przybysze
poszli za nim. W jednym hamaku leżał mężczyzna, który usłyszawszy
o kupnie koni, zeskoczył i poszedł za nimi. Stało tam dwanaście
68 wymizerowanych, na wpół zagłodzonych szkap, o tak żałosnym wyglą-dzie, że nawet doktor,
który w ogóle nie znał się x~a koniach, rzekł, kręcąc głową;
- I to mają być konie? Uważałbym te zwierzęta raczej za coś, co po łacinie nazywa się caper albo
hirvus.
- A co to znaczy? - zapytał oberżysta.
- ~p’ r
- No to nie ma o czym mówić. Moje konie to nie capy.
Odwrócił się z dumą, by wrócić do izby. Stał tam mężczyzna z hamaka i z uwagą spoglądał na obu
małych ludzi. Był ubrany na czerwono tak jak oni, ale nosił wysokie buty, których cholewy zakrywały
kolana. ‘li~arz miał całą zarośniętą, widać było tyll~o oczy i nos. Włosy pod kapeluszem
sięgały pleców. Mimo to sprawiał wrażenie człowieka, którego nie należy się obawiać. Ukłonił się
i rzekł:
Seniores, słyszałem, źe chcecie się udać do Gran Chaco, więc może mógłbym służyć radą. Skąd
przybywacie?
- Z Buenos Aires:
- Czy pan tam mieszka?
- Nie, jestem obcy w tym kraju.
- Obcy...?
- Jestem Niemcem.
- A kim pan jest? Proszę nie brać mi za złe moich pytafi, mam jak najlepsze intencje.
- Jestem uczonym zoologiem i chcę się udać do Gran Chaco; by wykopywać przedpotopowe
zwierzęta.
- Ach! Może mastodonty?
, - Tj~ch też się spodziewam.
- A może megatheńum?
- Zna pan nazwy tych zwierząt?
- Oczywiście, jestem pańskim kolegą.
- Co? Pan także jest uczonym? - zapytał Morgenstern zdziwiony, gdyż mężczyzna ten wyglądał jak
prawdziwy gaucho. - Czy jest pan 69 także zoologiem? -
-‘I~kże, gdyż studiowałem wszystko. Właściwie jestem lekarzem, chirurgiem, za pozwoleniem.
- A więc lekarzem!
-Tak. Pozwoli pan, że się przedstawię. Znają mnie tu wszyscy i tylko dlatego, ,że jest pan tu obcy,
nie słyszał pan jeszcze mego nazwiska. Jestem doktor Parmesan Rui el Tberio de Sargunna y
Castelguardiante.
-Bardzo mi miło. Aja nazywam się Morgenstern, a to mój służący Kiesewetter.
- Dwa piękne nazwiska, ale chyba wolno mi stwierdzić, że moje brzmi lepiej i łatwiej się
wymawia. Pochodzę z,e starokastylijskiej rodzin~y szlacheckiej. Jak pan się zapatruje na
amputację całej nogi, mianowicie w ten sposób, żeby najpięrw odciąć części miękkie, a
następnie wyjąe kość udową z miednicy?
- KośĆ udową, czyli os femońs? Z miednicy, czyli pelvis? Nie rozumiem pana, senior. Dlaczego
nieszczęśnikowi trzeba amputować nogę? Czy jest ranny? A może ma gangrenę?
- Nie. Jest zdrów jak ryba.
- Więc po co amputować mu koficzynę?