Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

wkrótce by się o tym przekonali.
- Niech pan tak nie myśli. Pafiskie życie wisiało na włosku.
- Moje życie, po łacinie vita? Nie sądzę.
- Bo z pana naiwny, dobroduszny człowiek. k^an~ nie ma pojęcia,
jakie pułapki na niego czyhają. Wszędzie ińdziej byi~y pan bardziej
na miejscu, tylko nie w Gran Chaco.
. - A ja jestem przekonany o czymś wręcz przeciwnym. Sam pan
s
wspominał, że tutaj można znaleźć pozostałości prehistorycznych
~erząt.
-Jeśli pan zamierza szukać przedpotopowych zwierząt w kryjów-
kach, gdzie nasi wodzowie magażynują proch, to może się zdarzyć, że
kiedyś wyleci pan w powietrze. Dowiedziałem się od poczciwego don
Parmesana, że został pan uwięziony, jemu zawdzięcza pan ocalenie.
Proszę mi powiedzieć, co się potem wydarzyło.
17~
- Co się wydarzyło? Niewiele, senior Hammer. Dół, w którym tkwi mój ż8łw olbrzym, z powrotem
zasypano po wyjęciu stamtąd zawartości. Potem posadzono nas na konie i przywiązano.
Błagałem ich, by zabrali ze sobą pancerz grzbietowy Gigantochelonu, ale mi odmówili.
- A więc pan wciąż wierzy, że tu chodzi o żółwia?
- Jestem pewien, że był to okaz żółwia olbrzyma. A co do innych wydarzefi, to jechaliśmy przez
las, potem przez mieliznę i rzekę i znów przez las, tam zatrzymaliśmy się u innych Indian. Ja i
mój Fritz dostaliśmy po kawałku mięsa. Potem przywiązano nas do drzewa, ale nadszedł pan i
nas uwolnił. To wszystko, co mogę opowiedzie~, histo-ria prosta i prozaiczna.
- Uważa pana że to proste i prozaiczne? - brat Jaguar rożeśmiał się mimo woli.
- Oczywiście. Nie było w tym ani krzty poezji. Kilkakrotnie usiło-wałem nadać rozmowie jakiś
milszy ton, zacząłem mówić o dyluwium, o niedźwiedziach jaskiniowych, o mamutach i innych
tak bliskich mi sprawach, ale oni mnie’ nie słuchali. ,
- Wcale się nie dziwię. Czy poproszono pana, aby pan zamilkł?
- Właściwie nie poproszono. Powiedziano to raczej w sposób bardziej energiczny. ,
- Teraz wiem już dość, senior. Skoficzmy więc z tym. O czym ci ludzie rozmawiali?
- O niczym szczególnym. Dlatego też nie zwracałem na to uwagi.
Mówili o rewolucji, o armatach, o napadach na Indian, słowem o rzeczach, które nas nie interesują.
- Rewolucja, artyleria, napady? I to uważa pan za rzeczy bez znaczenia? Senior, ależ to wszystko
jest ogromriie ważne!
- Może dla pana, ale nie dla mnie. Ja nie zapamiętałem z tego ani słowa. Zresztą miałem głowę
zaprzątniętą pancerzem mojego żółwia. Jeśli chce się pan dowiedzieć czegoś więcej na temat
rozmów tych ludźi, niech pan się zwróci do Fritza. 1b laik, więc ma więcej zrozumienia dla
drobiazgów.
Fritz dotąd nie odezwał się ani słowem, ale teraz szybko zaczął mówić i to po niemiecku.
-To prawda, panie Hammer, ja słuchałem dokładnie i mogę panu wszystko powtórzyć. Ale proszę,
aby mi pan pozwolił mówić w moim ojczystym języku. Jeśli muszę rozmawiać z rodakiem po
hiszpańsku, czuję się, jakby mi ktoś wbijał nóż w serce.
- Proszę bardzo, jeśli pan tak woli - roześmiał się brat Jaguar.