Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

-‘Tak.
- A dokąd?
- W góry do Barranca del Homicidio:
- Jakże chętnie pojechałbym z panem! Ale sam pan widzi, że to niemożliwe. Moja obecnoś~ tutaj
jest niezbędna, a i Fritz musi tu pozostać.
- Rozumiem to i polecę pana opiece Camba, na których przyjaźni może pan polegać.
Po tych słowach oddalił się i dał znak reszcie, by zostawili uczonego i jego sługę samych.
W swej radości Morgenstern zapomniał podziękować bratu Jagu-arowi, nie zapytał też, skąd mu
przyszło do głowy odkopywa~ to drogocenne znalezisko. Na razie nie mógł myśleć o niczym
innym. Oglądał i dotykał poszczególnych kości, kazał Fritzowi bez przerwy podsycać ogień, aby
szkielet lśnił w najjaśniejszyt~ blasku. Brat Jaguar rzekł do Geronima, kiedy wraz z innymi wrócili
do obozowiska:
332
- Osiągnąłem to, czego chciałem. ‘I~n uczony ze swym sługą nie wyrządzą nam już żadnej szkody.
Możemy spokojnie wyruszyć w góry bez obawy, że znów nam zrobią jakiś kawał.
- Nie chcesz jechać bezpośrednio do Humahuaca, tylko przez Salta?
- ‘Tak. Przez Humahuaca musielibyśmy jechać konno. Daleka droga zmęczyłaby konie, wskutek
czego posuwalibyśmy się powoli. W Salta natomiast’sprzedamy konie i pojedziemy dalej
dyliżansem. 1b pójdzie błaskawicznie, bo na trasie często zmienia się konie. W Humahuaca
kupimy muły, które w górach są niezb~dne.
- U kogo?
- U Rodriga Sereny, który zawsze ma najlepiej utrzymane muły.
W ten sposób będziemy w górach przed gambusino i wystarczy nam ezasu.na przygotowania, tak
by ani Antonio Perillo, ani on sam nam się nie wywinęli.
- Czy zabierzesz ze sobą kilku Camba?
- Skądże! Pójdą z nami tylko stary Anciano i Hauka.
- Właściwie połowa z nas powinna pozosta~ w Chaco, by zbierać herbatę.
- Ludzie później to nadrobią. T~raz są mi potrzebni, by ują~ tych dwóch morderców.
- A co z don Parmesanem?
-‘I~go człowieka nam nie potrzeba.Tak to urządzę, żeby pozostał z Morgensternem i Fritzem.
Role zostaływięc rozdzielone iwszyscy ułożyli się do snu, nazajutrz bardzo wcześnie mieli wrócić
do wioski. Morgenstern na pewno nie zmrużyłby oka w swym podnieceniu, ale ponieważ
poprzedniej nocy nie mógł zasnąć, więc dziś przez kilka godzin wypoczywał. Ale zanim wzeszło
słofice, stał już przy swoim megatherium, by zmierzyć go dokładnie i wszystko zanotować.
~rzeraził się, kiedy usłyszał; że wszyscy już wyruszają: N~jchętniej by tu został, ale że nie było to
możliwe, musiał rozstać się ze swym 333 skarbem. Dopiął jednak tego, że nad szkieletem
ustawiono daszek ochronny z bambusa i trzciny, aby nie ucierpiał wskutek wiatru i deszczu. Potem
ruszono w powrotną drogę do wioski nad Czystym Strumieniem i wieczorem byli na miejscu.
T~raz, kiedy Morgenstern nie miał przed sobą megatherium, mógł zająć się innymi sprawami.
Przypomniał sobie, że Camba ofiarował mu cenny dar, i że bratu Jaguarowi zawdzięcza radosne
zaskoczenie. ‘I~raz nadrobił to, o czym wczoraj zapomniał i podziękował obu serdecznie. Brat
Jaguar zapewnił go, że Camba przeniosą olbrzyma na inne miejsce, skąd łatwo będzie go
przetransportować do portu. Kiedy mówiono o tym, że brat Jaguar ze swymi ludżmi wyrusza
nazajutrz rano w Kordyliery, nie musiał on dawać don Parmesanowi do zrozumienia, że nie chce
go mieć przy sobie, chirurg bowiem podszedł do Morgensterna i zapytał:
-A pan nie odjeżdża jutro z tamtymi?
- Nie.