Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Po2em wraz ze starym Ancianem popędził jak strzała pomiędzy ř skałami i szarpnął konia na lewo,
gdzie dojrzałw trawie ślady ucieka-jących.
Od chwili gdygambusino po swym ostrzegawczym okrzyku opuścił dolinę, do chwili obecnej
minęły najwyżej dwie mińuty, a jedńak postacie obu jeźdźców stały się na wschodnim horyzoncie
prawie niewidoczne.
- Nie dogonimy ich, bo mamy obce, niewiele warte konie -
zgrzytał zębami stary Anciano.
310
ii .,
. ^;I.
- Dogonimy, bo musimy dogonić - krzyknął brat Jaguąr.
Aby zmniejszyć ciężar, obaj stanęli pochyleni do przodu w strze-mionach i poganiali konie
ostrogami, Dzieląca ich przestrzefi zmniej-szała się powoli. Nie tylko Anciano, ale także brat
Jaguar, który nigdy nie zrobił krzywdy żadnemu zwierzęciu, wciskał teraz ostrogi w boki konia, aż
ten z bólu stawał dęba. Jechali tak po gładkiej, porośniętej trawą płaszczyźnie, równolegle do
skraju lasu, który od Doliriy Wy-schniętego Jeźiora ciągnął się na wschód. Odległość stawała się
coraz mniejsza, uciekający wyraźnie tracili przewagę.
- Może by tak zastrzelić pod nimi konie? - zawołał Anciano, ciężko dysząc.
- To by im tylko ułatwiło ucieczkę. Pieszo ukryliby się w lesie, który jest tak gęsty, że
musielibyśmy zaprzestać pościgu. W ogóle nie rozumiem, dlaczego oni już od dawna nie
zeskoczyli z koni i nie szukają ratunku w lesie. Póki są w siodle, mamy szansę ich dogonić.
Musimy więc postarać się odciągnąć ich od lasu i doprowadzie do otwartej walki.
Niestety, nie udało im się wykónać tego planu.
Gambusino miał lepszego konia, ale ponieważ był o wiele cięższy od Perilla, nie miał nad nim
przewagi i oba konie biegły łeb w łeb. Uciekający spostrzegli z niepokojem, że przestrzefi
pomiędzy nimi a prześladowcami coraz bardziej się kurczy. Daremnie wciskali ostrogi w boki
biednych zwierząt, by zmusić je do wytężenia wszystkich sił. ‘I~raz gambusino znów się obejrzał i
przeraził.
- Cascaras! - zaklął z wściekłością. - Te łajdaki depczą nam po piętach, chćą~ nas odciąć od lasu.
Weź wszystko, co masz w torbie u siodła, zeskakuj z koriia i pędź w zarośla!
Opróżnili torby przytroczone do siodeł, skierowali konie na ukos do lasu. Kiedy byli blisko,
zeskoczyli z koni i popędzili w gąszcz. Perillo chciał wedrzeć się głębiej, lecz gambusino chwycił
go za ramię i nakazał:
- Zostafi! ‘Iii jesteśmy bezpieczni jak na łonie Abrahama. Czy
311 wyobrażasz sobie, że brat Jaguar zechce się wystawiać na nasze kule? Stali więc za krzakami,
które ich zasłaniały, trzymali strzelby goto-we do strzału i czekali, czy usłyszą lub zobaczą swych
prześladowców. Ale nic nie zobaczyli, na zewnątrz panowała cisza i spokój.
- Widzisz, że mam rację - rzekł. - Oni nie wejdą w ten gąszcz.
- Więc chybajesteśmyocaleni. Możemy spokojnie tutaj odczekać, aż tamte draby się oddalą i
pojechać dalej.
- Pojechać? Nic z tego.
- Dlaczego?
- Bo nie będziemy mieli koni.
-Przecież tam stoją! Widaćje stąd. Kiedyzeskoczyliśmy, pobiegł~ tyłko mały kawałek dalej.
- Nie myśl, że brat Jaguar jest taki głupi i zostawi nam konie!