Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Tb niemożliwe! Brat Jaguar wystawił na zewnątrz zasadzkę liczącą chyba ze stu ludzi. Tylko nam
udało się wymknąE. Obsadzili wejście. Więc jak Abiponi mogli uciec?
321
-Hm! To, co mówisz, jest słuszne. Może wszystkich wykoficzono?
W takim razie widzielibyśmy więcej trupów.
- Może wrzucono je do wody,
- Co to, to nie. Camba nie przyszłoby do głowy, aby w ten sposób pozbawiać się cennej
wody, ponieważ...
Urwał, zasłonił dłonią oczy i przyglądał się jednemu z ognisk, po czym ciągnął dalej:
- Demonio! Dotąd nie starałem się odróżnić rysów twarzy. Ale teraz widzę, że Abiponi
siedzą przy wspólnych ogniskach z Camba.
- Czy to możliwe?
- Przyjrzyj się!
Antonio Perillo przekonał się, że to prawda.
- Jak to możliwe? - zapytał. - Wprost trudno w to uwierzyć.
- Uwierzyć łatwo. Abiponi byli otoczeni. Straciliby wszystkich swoich ludzi. By ocalie życie,
błagali o łaskę.
- Łaskę? To wcalę tak nie wygląda. Oni nie są związani, jedzą i poruszają się jak wolni
ludzie.
- Tempesta! To prawda! Tb sprawkabrata Jaguara. On spowodo-wał, że Abiponi zawarli
pokój z Camba.
- Który ich będzie dużo kosztował.
- Nie. To mądry człowiek. Gdyby Abiponi musieli płacić wysokie odszkodowania wojenne,
spotęgowałoby to ich mściwość. Założę się, że im wszystko darowano. Na pewno
powiedziano im, że ponosząc straty w ludziach i tak zostali dośó ciężko ukarani.
- Nie wyobrażam sobie takiej łaski.
- A ja tak, ponieważ wiem, jak przebiegły jest ten człowiek.
~
Camba pozyskali sobie Abiponów i traktują ich jak przyjaciół. Od dziś mamy zamkniętą do nich
drogę. Dobrze, że przyświeca nam nowy cel.’Iii są dwa konie, chyba nie najgorsze. Bierzmyje,
ja tego z prawej, ty z lewej. Ale ostrożnie! Pochyl się i przyciśnij do ziemi.
Położyli się na trawie i podczołgali do koni, które nie były co
prawda osriodłane, ale miały uzdy. Ujęli je i wycofali się, ciągnąc
. . ... 322
~owoli konie za sobą. Za skalną bramą gambusinó rzekł, oddychając z ulgą:
- Widzisz, jak łatwo poszło. ‘I~raz, mając konie, oszczędzamy sobie pieszej wędrówki, która
trwałaby wiele dni. Chodźmy po siodła, potem okrążymy ten nieprzebyty las, a kiedy będziemy
go mieli za sobą, pojedziemy do Salta, skąd dyliżansem udamy się do Humahu-aca. Tak będzie
prędzej niż w siodle, bo na każdyW przystanku jest zmiana koni.
- A z Humahuaca?
- Weźmiemy muły, bo w górach, w rozrzedzonym powietrzu, konie nie dadzą rady.
- Tb wiem, ale skąd weźmiemy pieniądze na muły? Nie możemy ich wynająć, iylko musimy kupić;
a ja nie mam pieniędzy nawet na starego osła, a cóż dopiero na muła.
- O to się nie martw. Co prawda nie mam wypchanej kiesy, ale ~ mój przyjaciel w Humahuaca
zaopatrzy mnie we wszystko, co nie-zbędne.