Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

- Tak, to byli wasi uczeni pisarze. Ale wasze pismo nie składało się z liter i wyrazów jak nasze;
lecz ze sznurków wiązanych w supły, Icr’pu. Jak jest możliwe czytanie takich supłów? ‘Tak jak
my czytamy nasze książki, gazety i inne pisma?
-To co prawda niełatwa sztuka i nie każdy z nas potrafi nauczyć się czytania i pisania. Takie supły
mógł wiązać lub odczytywać jedynie uczony w piśmie zwany kamayakiem. Na ln’pukamayoków
wybierano tylko najbardziej niezawodnych ludzi i w każdej wsi żyły rodziny
umiejące pisać, które tylko swoim następcom przekazywały tę sztukę. M6j stary Anciano
pochodzi z takiej rodziny i potrafiłby odczytać każdy supeł.
- A ty także to potrafisz?
- Tak, bo jestem potomkiem władców, którzy przede wszystkim musieli opanować tę sztukę. Pokaż
mi pęczek supłów, a odczytam ci go, tak jak ty czytasz słowa pisane na papierze. Mój ojciec
nauczył mnie wszystkiego, co Inka powinien wiedzieć, ponieważ wierzył, że nasze państwo
znów powstanie i ja...
Przerwał i spoglądał przed siebie w milczeniu. Jego poważna twarz przybrała ponury wyraz. Potem
głęboko zaczerpnął powietrza i mówił dalej:
- Myślał tak początkowo, potem już nie, jak mi teraz powiedział Anciano. Ja także wciąż się
spodziewałem, że zmaxły może zmartwy-chwstanie, ale teraz, odkąd ciebie znam, straciłem tę
nadzieję..
- Odkąd mnie znasz? - zapytał Anton zaskoczony. - Więc to z mojej winy?
-Tak, choć nie miałeś takiego zamiaru. Znałem tylko góry i lasy, słyszałem tylko o swoim ludzie,
ale nigdy o innych Tudach. A kiedy poznałem ciebie, opowiedziałeś mi o tych ludach i innych
krajach. ‘i~raz dopiero wiem, jak wielka jest Ziemia i jak mały wobec niej jest 3az człowiek,
samotny chłopiec, chociaż jego przodkowie byli potężnymi synami Słońca. Byłem marzycielem,
ale się zbudziłem i gdybym nawet odnalazłwszystkie bogactwa, już nie będę się więcej oddawał
złudnym marzeniom. Historia mojego ludu skończyła się, przeszłość już mnie nie obchodzi,
pragnę tylko spoglądać przed siebie. Chcę się nauczyć tego, czego ty się uczysz, chcę zostać
człowiekiem takim jak ci, o których mi oppwiadałeś. Dlatego opuszczę moje góry i udam się
tam, gdzie będę mógł spełnić swe pragnienie. Brat Jaguar doradzi mi i uczynię tak, jak on mi
powie. Nie mógłbym tego uczynić, gdybym był ubogi i dlatego cieszę się, że czeka na mnie
majątek i testament mojego ojca. Gdybym nie miał tego celu, wzgardziłbym całym złotem i
srebrern, które na mnie czeka, bo może przyniosłoby mi tylko to, co przyniosło moim
przodkom. Śmierć i zgubę.
Mówił‘powoli, teraz wstał i odszedł, jak gdyby dalej pragnął się zastanawiać nad tym, co
powiedział. Anton nie poszedł za nim. Mimo swego młodego wieku czuł, że przyjaciel znajduje się
w punkcie zwrotnym swego życia i musi sam podjąć decyzję. Kiedy po jakim~ czasie Inka wrócił,
twarz jego była pogodna. Podał rękę młodemu przyjacielowi i rzekł:
- Chcesz teraz udae się do Limy, a potem do kraju twych ojców, do Niemiec, by dalej się ucryć.
Czy zabierzesz mnie ze sobą?
- Chętnie, bardzo chętniei - zawołał Anton. - Czy mówisz to poważnie?
- Tak. Ale przedtem muszę porozmawiać z bratem Jaguarem i Ancianem. Nie odszedłbym stąd bez
mojego wiernego Anciana.
- On z tobą pojedzie, na pewno: Uważa cię za swego władcę i uczyni to, co mu każesz.
- Ale jest już stary i nie zna języka twego kraju, tak samo jak ja.
-Jest silny i sprawnyjak młodzieniec, a podczas podróży statkiem będę was uczył niemieckiego,
tak, że na początku umiejętnośc ta wam wystarczy .
W tej chwili nadszedł brat Jaguar i jednocześnie usłyszeli tętent 373 kopyt muła. Anciano wyjechał
zza najbliższej skały i zatrzymał się przy nich.
- Dobrze je umieściłem, a teraz zejdżmy, by otoczyć jaskinię. - rzekł zeskakując ź muła.
- Brat Jaguar był już na dole, aby sprawdzić, czy bez ciebie jej nie znajdzie - rzekł Hauka.