Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Mimo woli zatrzymał konia, tamci dwaj uczynili to samo: Wówczas spostrzegli za bratem
Jaguarem lekki obłok dymu i zaraz potem rozległ się strzał. Tb, co teraz nastąpiło, nie da się opisać
nawet w czasie dziesięciokrotnie dłuższym, niż się wydarzyło. . Brat Jaguar obserwował zza
krzaków przybycie Abiponów. Ale właśnie te krzaki, które były tak gęste, że całkowicie go
zasłaniały, uniemożliwiły mu dalszą obsenwację. Nie mógł rozpoznać rysów 308 twarzy
poszczegóInych osób, a nawet ich postaci. Zobaczył, że przyszli czerwonoskórzy, po nich biali
jeźdźcy, a kiedy pochód się zatrzymał, sądził, źe wszyscy już się zgromadzili w dolinie. Nie
wiedział, że gambusino, Perillo i Pellejo pozostali na zewnątrz. Dlatego też rzu-cając ostrzegawczy
okrzyk porucznikowi Verano, wyszedł zza krza-ków. Dopiero w tej chwili zobaczyłgambusino i
jego obu kamratów, ale nie mógł się już cofnąć. Verano natomiast uznał, że nadeszła pora jego
działania. Uniósł strzelbę, wycelował w wodza Abiponów i wy-strzelił. Rozległ się huk, wódz padł
tfahony w głowę. Po chwili prze-rażenia Abiponi podnieśli taki krzyk, że odbijał się echem od
ścian doliny. Na odgłos strzału brat Jaguar odwrócił się. Zobaczył porucz-nika z uniesioną jeszcze
strzelbą i w kilku szybkich susach znalazł się przy nim.
- Łajdak, zdxajca, morderca! - wrzasnął na niego. - To tak wygląda posłuszeństwo, jakiego od
ciebie wymagałem?
- Nie muszę nikogo słuchać, odpaxł porucznik z uporem.
- Czy Boga także nie, chociaż zabronił mordować? Nie jesteś zwykłym mordercą, tylko mordercą
masowym!
- Zastrzeliłem tylko wodża.
-Tak, ale twój strzał to sygnał do dalszych sześciuset! Słyszysz?
Z obu stron doliny grzmiały teraz strzały Camba. Widać było, jak Abiponi padają, a z przodu u
wejścia roziegł się donośny głos:
- Ratuj się, kto może! Jesteście zewsząd otoczeni!
Słowa te wykrzyknął gambusino. Potem zawrócił konia i pognał przed siebie, za nim pogalopował
António Perillo. Minęli przy tym kapitana Pelleja, który jako ostatni zamierzał wjechać do doliny.
Szatafiski śmiech wydobył się z gardła toreadora. Wyrwał nóż zza pasa, uniósł się w siodle i
wpakował ostrze w pierś oficera.
-‘I~raz już nic nie wypaplesz, ty szpiclu! - zawołał uciekając.
W tej samej chwili brat Jaguar krzyczał na porucznika Verana:
- Co najmniej stu już poległo, a tam uciekają ci, których muszę pojmać. Powiedziałem ci... 309
Przerwał. Porucznik pochylił się do przodu i padł. Brat Jaguar ujrzał ranę na jego czole. ~afiła go
kula uciekającego Abipona. ~Vstrząśnięty rzucił ostatnie spojrzenie na tego cżłowieka, którego
natychmiast po popełnieniu zbrodni dosięgnęła kara. Właśnie rozleg-ła się nowa salwa, to strzelali
Camba. Ich strzały były wielokrotnie groźniejsze, ponieważ strzelali z ukrycia, Abiponi padali jak
muchy. Co robić? Pozwolić, by tamci mu się wymknęli, czy też pozostać tu, by źapobiec dalszej
strzelaninie? Właśnie nadbiegł Geronimo ze swymi ludźmi, to zadecydowało. Brat Jaguar podbiegł
do jednego z koni Abiponów, które przerażone strzelaniną biegały po dolinie i wskoczył na niego.
Jednocześnie nadbiegł stary Anciano i wymachu-jąc strzelbą skoczył na drugiego konia, wołając:
- Senior, Antonio Perillo, morderca mojego Inki, ucieka! Muszę go dogonić, muszę go mieć!
- Jadę z tobą! - krzyknął brat Jaguar.
Obaj popędzili w stronę wejścia do doliny. ‘Pam brat Jaguar zatrzy-mał na chwilę konia i zawołał
do Geronima:
- Czy widziałeś dwóch uciekających jeźdźców?
-Tak. Nie mogli~my ich zatrzymać, bo nie mieliśmy broni.
- W którą stronę pojechali?
- Na lewo od doliny.
- Postaraj się zapobiec dalszemu rozlewowi krwi. Niech zaprze-staną walki aż do mojego powrotu.