Karol May - Skarb In.. - zayo.pl

Indianie szli pieszo. Hammer przeszukiwał za pomocą lunety trzciny; ale nie mógł odkryć
Morgensterna i Fritza, ponieważ tamci, przykucnięci, zajmowali się swym cennym znaleziskiem.
Młody Inka także wdrapał się na drzewo i po kilku chwilach zawołał do brat~ Jaguara:
- Pięć koni, senior! Widzę je.
- Gdzie?
-‘Tdm przy drzewach za zaroślami. Z pańskiego miejsca ich nie widać.
- Więc Abiponi musieli ich zauważyć.
-Tak. Jeźdźcy właśnie do nich galopują.
275
- O Boże! Zaraz znajdą tych nieszczęśników!
Niestety teraz zmrok zapadał tak prędko, że dalsza obserwacja była niemożliwa. Brat Jaguar zszedł
ż drzewa, Inka także i rzekł:
- Przemknę sfę tam.
- Tb niebezpieczne - ostrzegł Anciano.
- Nie boję się Abiponów!
- Nie ich mam na myśli, lecz krokodyle ukryte w sitowiu.
-Toraz jeszcze rnożna je dojrzeć. Posłuchajcie!
Rozległy się stamtąd donośne głosy.
- Złapano ich - ciągnął Hammer dalej. -Muszę się dowiedzieć, co się z nimi dzieje.
- Idę z panem - rzekł Anciano.
- Ja ‘także - powiedział Hauka.
- Jedęn musi zosta~ przy koniach. Niech idzie ze mną Anciano.
Hammer i stary odeszli pochyleni, skradając się prze~ sitowie. Póki były zarośla, za którymi mogli
się ukryć, nie sprawiało to trudności, ale wkrótce musieli się położyć. Należało przy tym zważać,
by nie poruszyć trzciny. Ostre źdźbła kaleczyły im ręce, na co jednak nie zważali. Często musieli
się czołga~ przez cuchnącą kałużę, która sięgała im do ramioń. Tak podchodzili coraz bliżej i
żnajdowali się już najwyżej o sześćdziesiąt kroków od miejsca, gdzie Hauka widział uwiązane
konie.
Dotąd byli tak ostrożni, że nie unosili głów ponad końce trzcin, teraz jednak trzeba było
wykorzystać resztki światła dziennego. Brat Jaguar uniósł głowę na tyle, że mógł obserwować, sam
nie będąc widzianytn.
Stał tam doktor ze swyrn sługą obok białych, którzy przybyli z Abiponami, a trochę dalej w tyle
widać było kilka grup czerwonoskó-rych. Fritz miał twarz skierowaną właśnie w to miejsce, gdzie
znajdo-wali się dwaj obserwatorzy, pódczas gdy wszyscy inni spoglądali na obu jeńców. Wówczas
brat Jaguar podniósł się, ale tylko na chwilę i dał Fritzowi znak, po czym znów szybko się pochylił.
276
- Co pan robi! - szepnął Anciano. -‘I~n ruch możemy przypła- , cić życiem.
- Nie, bo nikt tego nie zauważył, ale Fritz mnie zobaczył i powie swemu panu, żeby nie tracił
nadziei na ratunek.
- Co oni zrobią z tymi nieostrożnymi ludźmi?
- Wkrótce zobaczymy, bo wydaje się, że odbywają naradę. Wyrwij parę trzcin i trzymaj przed sobą.
W ten sposób będziesz mógł swo-bodnie obserwować, co się tam dzieje.
Anciano usłuchał rady. Obaj widzieli, żegan:busino przemawia do swoich kamratów, ale nie mogli
już dostrzec ich twarzy. Potem usły-szeli głośne okrzyki aprobaty, ale nie rozumieli
poszczególnych słów. Zapadła ciemność i pod drzewem rozpalono ognisko. Obu mężczyzn